Κριτική για το Hidden Figures

Κριτική για το Hidden Figures

Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

«Hidden Figures/Κρυμμένες Φιγούρες»

10/10

Η εμπνευσμένη ταινία του Theodore Melfi (St. Vincent) αφορά σε πραγματικά γεγονότα, που εκτυλίχθηκαν στις ΗΠΑ με έτος αναφοράς το 1961. Ο Melfi και η Allison Schroeder διασκευάζουν από κοινού το πρώτο βιβλίο της Margot Lee Shetterly. Η υπόθεση του φιλμ αποτυπώνεται στον τίτλο του έργου της: Hidden Figures: The Story of the African-American Women Who Helped Win the Space Race (2016).

Η ταινία αποκαλύπτει μία κρυμμένη ιστορία, που όλοι πρέπει να μάθουν. Ελλείψει ακόμα ηλεκτρονικών υπολογιστών, η NASA χρησιμοποιούσε μαθηματικούς για τους υπολογισμούς της. Το γεγονός που ξαφνιάζει είναι ότι ήταν γυναίκες και μάλιστα μαύρες, σε μία περίοδο που υπήρχε ακόμα στις ΗΠΑ ο διαχωρισμός με βάση το χρώμα του δέρματος σε μαγαζιά, λεωφορεία, κλπ. Δυστυχώς ο διαχωρισμός εφαρμόζονταν και στον επιστημονικό χώρο, με αποτέλεσμα – αν και αυτές οι γυναίκες πρόσφεραν πολύτιμο έργο – έπρεπε λ.χ. να περπατούν αποστάσεις, για να βρουν την τουαλέτα των μαύρων και συνεχώς υποτιμούσαν το μυαλό τους, ενώ οι άντρες συνάδελφοί τους τις κοιτούσαν με αηδία και σιχαίνονταν να χρησιμοποιούν την ίδια καφετιέρα με αυτές. Οι γυναίκες αυτές ξεπέρασαν τους φραγμούς, που τους έθετε το φύλο τους, το χρώμα του δέρματός τους, η επιφύλαξη των συζύγων τους, ο φόβος. Σε μία πολιτική περίοδο που είχαν αναδυθεί τα άστρα των John F. Kennedy και Martin Luther King οι αφανείς ηρωίδες πάλεψαν, για να γίνουν οι πρώτες στον τομέα τους. Αν και αντιμετώπισαν αποκλεισμούς, ήταν αυτές οι προγραμματίστριες, που έμαθαν στους νεοφερμένους υπολογιστές IBM ότι 1+1=2, καταργώντας τον μαυροπίνακα, υπερασπίστηκαν το πνεύμα της ομαδικότητας, διεκδίκησαν μεγαλύτερους μισθούς και διευθυντικά πόστα, κατάφεραν να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια για λευκούς, απέκτησαν προσόντα, γκρέμισαν διαχωριστικούς τοίχους, ξεσκέπασαν ρατσιστικές αντιλήψεις ανθρώπων, που κρύβονται πίσω από τσιτάτα του στυλ «έχω φίλους μαύρους, gay, κλπ.», «ο καθένας ας κάνει ότι θέλει στο κρεβάτι του αρκεί να μην με ενοχλεί»,…

Στο all star black soundtrack ακούγονται μεταξύ άλλων οι Pharrell Williams, Mary J. Blige, Alicia Keys, Janelle Monáe, Lalah Hathaway (κόρη του Donny Hathaway) και η gospel τραγουδίστρια Kim Burrell.

Η τελευταία δικαίως αποκλείστηκε από το show της Ellen DeGeneres,

αφού –ούσα και ιεροκήρυκας- καταφέρθηκε εναντίον των gay, αποδεικνύοντας ότι ο ρατσισμός καμιά φορά έρχεται από εκεί, που δεν τον περιμένεις. Δεν γίνεται κυρία μου να τραγουδάς σε μία ταινία υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ταυτόγχρονα να κηρύττεις ότι κάποιοι δεν τα αξίζουν, επειδή για σένα είναι διεστραμμένοι. Δεν γίνεται να τιμά ο Obama το 2015 την Katherine G. Johnson

που ανέβασε τον John Glenn στο διάστημα, και το 2016 το θάρρος της Ellen DeGeneres

και να έρχεσαι κα. Burrell να κάνεις ρητορική μίσους. Κρίμα.

Τις Κρυμμένες Φιγούρες των μαύρων γυναικών μαθηματικών της NASA (Katherine G. Johnson, Dorothy Vaughan, Mary Jackson) ερμηνεύουν αντίστοιχα οι Taraji P. Henson (Empire), Octavia Spencer (Help) και Janelle Monáe (Moonlight). Η Henson αφήνει τον εκρηκτικό χαρακτήρα της τηλεοπτικής Cookie Lyon και αποδεικνύει ξανά ότι και συγκρατημένη μπορεί να διατηρήσει το φλογερό ταπεραμέντο της. Η Spencer καταφέρνει στον ρόλο της προϊσταμένης να κλέψει την παράσταση, ενώ η Monáe δείχνει να απολαμβάνει την στροφή στην υποκριτική. Στο πλάι τους ο Kevin Costner (Al Harrison), που δεν δίστασε σε εμπορική ταινία να φιλήσει μία μαύρη γυναίκα εν έτει 1992 (The Bodyguard). Πλην της Monáe στο καστ βρίσκεις άλλον έναν ηθοποιό από το Moonlight, τον Mahershala Ali. Τον μεγαλύτερο σε διάρκεια ρόλο λευκής γυναίκας στην ταινία κρατά η Kirsten Dunst (Vivian Mitchell) και αμέσως μετά ακολουθεί η σύζυγος του σκηνοθέτη Kimberly Quinn (Ruth). Τον καλό θίασο συμπληρώνουν οι Jim Parsons του The Big Bang Theory (Paul Stafford) και Glen Powell του Scream Queens (John Glenn).

Η ταινία κυκλοφορεί στις 23 Φεβρουαρίου 2017 από την Odeon.