Κριτική του βιογραφικού δράματος «Being the Ricardos»

Κριτική του βιογραφικού δράματος «Being the Ricardos»

Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

«Being the Ricardos»

7/10

Η νέα ταινία του Aaron Sorkin (Oscar διασκευασμένου σεναρίου για το The Social Network, 2010, 7,5/10) αφορά σε μία εβδομάδα στη ζωή του ζευγαριού Lucille Ball-Desi Arnaz εν έτει 1952. Η δράση έχει κεντρικό άξονα τα γυρίσματα της δεύτερης σεζόν του πετυχημένου sitcom I Love Lucy. Εκείνη την περίοδο το παντοδύναμο ζευγάρι Lucille Ball (1911-1989) και Desi Arnaz (1917-1986) βρέθηκε αντιμέτωπο με τις φήμες περί του εξωσυζυγικού βίου του Κουβανού καλλιτέχνη, αλλά και με την κατηγορία του ότι η Ball υπήρξε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Το σενάριο περιγράφει με flashbacks τη γνωριμία του ζευγαριού και το πως κατέληξαν να κάνουν τηλεόραση, αλλά και τις κόντρες τους με τους χορηγούς, τους παραγωγούς, τους σκηνοθέτες, τους σεναριογράφους και τους συμπρωταγωνιστές τους Vivian Vance (1909-1979), που έπαιζε την Ethel Merth και William Frawley (1887-1966), που υποδυόταν το σύζυγό της Fred Mertz.

Κανείς από τους τέσσερις πρωταγωνιστές της ταινίας δεν μοιάζει στον ήρωα, που υποδύεται, ενώ μόνο η Nina Arianda (Vivian Vance) και ο J.K. Simmons (William Frawley) βρίσκονται κοντά ηλικιακά στους χαρακτήρες τους. Παρά λοιπόν το αταίριαστο κάστινγκ, μιας και ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Sorkin κατηγορήθηκε και για την πρόσκληση ενός Ισπανού ηθοποιού (Bardem), για να παίξει έναν Κουβανό (Arnaz), η γενική ατμόσφαιρα και οι ερμηνείες των ηθοποιών αποδίδουν την αίσθηση των τηλεοπτικών stars. Σε καμμία περίπτωση το make-up και οι κομμώσεις δεν δημιουργούν την αίσθηση των πετυχημένων μεταμορφώσεων.

Η Kidman παίζει με μία πιο βραχνή φωνή και ο Bardem (που προκαλεί αντιδράσεις αποκαλώντας κουτσομπολιό τις επώνυμες καταγγελίες περί σεξουαλικής κακοποίησης, που απευθύνονται στο W. Allen) είναι ο χαριτωμένος μουσικός, που γοητεύει το γυναικείο φύλο. Πιο πολύ οι καλοί ηθοποιοί Arianda (Goliath, 2016-2021) και Simmons δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι βλέπεις τους Vance και Frawley, χωρίς να το παλεύουν, αφού δεν έχουν υποστεί μακιγιάζ μεταμόρφωσης.

Ξεπερνώντας λοιπόν την έλλειψη της κινηματογραφικής παραίσθησης, απολαμβάνεις ένα ενδιαφέρον φιλμ, που περιλαμβάνει σκηνές παρασκηνίων, που δεν φανταζόσουν, υποστηριγμένες από εξαιρετική υποκριτική. Αυτή δε η δεινότητα χαρακτηρίζει και τα λοιπά μέρη του καστ, ήτοι την Alia Shawkat, που υποδύεται τη σεναριογράφο του sitcom Madelyn Davis (1921-2011) και τον Tony Hale (2 Emmys για το Veep), που παίζει τον παραγωγό και σεναριογράφο της σειράς Jess Oppenheimer (1913-1988).

Τα παιδιά του ζεύγους, οι Desi Arnaz Jr. και Lucie Arnaz συνυπογράφουν το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και κερδίζουν θέση συμπαραγωγού στην ταινία. Καλή μουσική εποχής προσφέρει το σάουντρακ του Daniel Pemberton (The Trial of the Chicago 7 https://www.apotis4stis5.com/film-tv/filmtv/46570-kritiki-tis-deyteris-skinothetikis-douleias-tou-senariografou-aaron-sorkin-the-trial-of-the-chicago-7), ενώ την ιστορία μοντάρει ο Alan Baumgarten.

Το φιλμ τυγχάνει διανομής στην πλατφόρμα της Amazon.