Πέθανε ο «τραγουδοποιός» Βασίλης Ζαρούλιας

Πέθανε ο «τραγουδοποιός» Βασίλης Ζαρούλιας

Ήταν στους Διόσκουρους με τον Βαγγέλη Γερμανό στις αρχές των 70's

Zaroulias 1

Πέθανε τη Παρασκευή 16 Οκτωβρίου, σε ηλικία 74 ετών, ο αγαπημένος μας φίλος και συναγωνιστής Βασίλης Ζαρούλιας. Πολυσχιδής καλλιτέχνης, παραγωγικός κατασκευαστής, ενεργός αγωνιστής, ευαίσθητος άνθρωπος, ο Βασίλης ήταν ασταμάτητος δημιουργός, σε πείσμα των καιρών και των συνθηκών.

Ο Βασίλης Ζαρούλιας μαζί με τον Βαγγέλη Γερμανό αποτελούσαν στις αρχές του '70, το ντουέτο Διόσκουροι,

Έγραφε τότε ο Γιάννης Πετρίδης στα Επίκαιρα:

«Μεγάλη εντύπωση έχει προκαλέσει τελευταία ένα νέο συγκρότημα που ξεχώρισε αμέσως. Πρόκειται για τους Διόσκουρους, ο δίσκος των οποίων ‘Φράγκοι, Λατίνοι, Νορμανδοί’ και ‘Όνειρο’ ήταν ένα ξάφνιασμα για την ελληνική μουσική πραγματικότητα. Ο Διόσκουροι ανήκουν στο δυναμικό της μπουάτ Ελατήριο, όπου εμφανίζονται μαζί με τους Πωλ, Κιουρκτσόγλου, Δ. Γλέζου και Ανάκαρα(…). Το συγκρότημα αποτελείται από τους Βασίλη Ζαρούλια 25 ετών, που παίζει κιθάρα, φυσαρμόνικα και τραγουδά(…) και τον Βαγγέλη Γερμανό, 22 ετών, που παίζει κιθάρα και τραγουδά και είναι φοιτητής Μαθηματικής. ‘Συναντηθήκαμε’ μας λένε ‘στο στέκι του Σαββόπουλου Ροντέο τον περασμένο χειμώνα (σ.σ. 1970-71), πριν ακόμα αρχίσουμε να τραγουδάμε μαζί. Γνωριστήκαμε και μετά από μια συζήτηση καταλάβαμε ότι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε κάτι. Έτσι, συμφωνήσαμε να δημιουργήσουμε ένα ντουέτο, μια και οι ιδέες μας βάδιζαν σε κοινό δρόμο. Αρχίσαμε να τραγουδάμε Ντύλαν, Ντόνοβαν, Στόουνς μέσα στο ίδιο μέρος που γνωριστήκαμε. Στον δίσκο μας προσπαθήσαμε να δώσουμε ό,τι περισσότερο δικό μας σε μουσική και στίχους. Διαμορφώσαμε το στοιχείο του ροκ σε πραγματικά παράξενη μορφή, συνδυάζοντας σχήματα ελληνικής χωριάτικης[sic] μουσικής –όχι δημοτικής– στον ήχο του βιολιού και στην παρουσίαση γενικά του ρυθμού και του χρώματος. Οι στίχοι είναι λίγο παράξενοι, όχι όμως έξω από την πραγματικότητα’».

Μεγαλωμένος στην Αθήνα στα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια, φυλακή και εξορία του στέρησαν τη παρουσία του πολυαγαπημένου του πατέρα. Στρατευμένος με τη σειρά του στους κοινωνικούς αγώνες από το 1968, το 1973 λαμβάνει μέρος στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Στη μεταπολίτευση μετέχει ενεργά στους εργατικούς αγώνες, ενώ από τη δεκαετία του 1990 ασκεί δριμεία κριτική στην Αριστερά, πιστός στις πατριωτικές του αξίες, τις οποίες υπηρετεί με τη τέχνη του.

Στο καλλιτεχνικό πεδίο γίνεται γνωστός από το χειμώνα του 1971, μαζί με τον Βαγγέλη Γερμανό και το σχήμα «Διόσκουροι»που εμφανίζεται στο «Ροντέο», πλάι στο Διονύση Σαββόπουλο. Στη μουσική και στιχουργική του πορεία συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τη Μαρίζα Κωχ, το Βασίλη Παπακωνσταντίνου και το Μανώλη Ρασούλη.

Ταυτόχρονα με τη μουσική ασχολείται με τη ζωγραφική. Το 1983, πίνακάς του κοσμεί το εξώφυλλο του Χρονοναύτη του Κώστα Γανωσέλλη, ενώ στον ίδιο δίσκο ο Βασίλης Ζαρούλιας γράφει τους στίχους για το ομώνυμο τραγούδι, που θεωρείται ένα από τα ωραιότερα που έχει ερμηνεύσει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

Το 1984 κυκλοφορεί ο μοναδικός σόλο δίσκος του, με τίτλο Ώρα Μηδέν. Οι λιγοστοί – δυστυχώς – λάτρεις τις ροκ που είχαν τη τύχη να έρθουν σε επαφή με αυτή τη δημιουργία, τη παινεύουν ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας. Ανεπαρκώς αναγνωρισμένος για το μουσικό του έργο, ο Βασίλης δεν θέλησε ποτέ να θυσιάσει το πνεύμα του στο βωμό των δημοσίων σχέσεων, του εμπορίου και της πολιτικής ορθότητας, αναλαμβάνοντας το κόστος της ελευθερίας.

Είχε γράψει στίχους στο τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου που υπάρχει σε άλμπουμ του Γανωσέλη.

Πηγή: Κίνημα Άρδην