Ευχάριστος αποχαιρετισμός
Λοιπόν, εμένα θα μου λείψει ο Σωτήρης Τσιόδρας! Ήταν η μοναδική φωνή που με ηρεμούσε.
Αυτός ο άνθρωπος εκπέμπει αλήθεια (και μην ακούω άλλο αυτές τις σαχλαμάρες των συνωμοσιολόγων), εκπέμπει εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια.
Και, βλέποντας τί συμβαίνει-ακόμη- σε άλλες «προηγμένες» χώρες -με πρώτες τις ΗΠΑ και τηνΑγγλία- και το πώς περάσαμε εμείς (μέχρι τώρα, δόξα Τω Θεώ) ε εδώ την καταιγίδα, νομίζω ότι κάτι του χρωστάμε όλοι μας!
Και όταν θα περάσει λίγος καιρός,όταν θα δούμε την πραγματική εικόνα της πανδημίας, ίσως να χρειαστεί κάποιοι να του ζητήσουν συγγνώμη.
Και δεν μιλάμε για τα γλοιώδη και σιχαμερά «τρολ» του διαδικτύου, τα ποτισμένα με φαρμάκι ( κάποια και με χρήμα), που κάθε μέρα συκοφαντούν, ψεύδονται και λοιδορούν.
Μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι είναι-υποτίθεται- σοβαροί ,αλλά τυφλωμένοι από το κομματικό πάθος, είπαν ένα σωρό κακίες και συκοφαντίες, αντί να σκεφθούν ότι χωρίς τα «μέτρα» τα οποία πρότεινε ο Τσιόδρας και οι συνεργάτες του, έχουμε μέχρι τώρα 173 νεκρούς αντί για περίπου 14.000, που θα είχαμε σε περίπτωση που δεν είχαν ληφθεί τα μέτρα τα οποία μερικοί προσπάθησαν να διακωμωδήσουν σε πλατείες και «take away»...
«Έλεγα πάντα την αλήθεια» είπε ο Τσιόδρας στην χθεσινή αποχαιρετιστήρια (και μακάρι να είναι η τελευταία) εμφάνισή του στην καθημερινή μας ενημέρωση.
Ουδέποτε σας αμφισβητήσαμε, αγαπητέ καθηγητή. Κι εμείς, που «συχνάζουμε» στο «Αττικόν» για τους δικούς μας (όχι τόσο σοβαρούς )λόγους, έχουμε μεγαλύτερη γνώση για εσάς και την ομάδα σας όπως και τις ομάδες των άλλων, αξίων καθηγητών του Πανεπιστημιακού μας Νοσοκομείου.
Σας χρωστάμε πολλά. Σας χρωστάμε το ότι με το ύφος, την ανθρωπιά και την καλωσύνη που εκπέμψατε, συμβάλατε σε εκείνες τις όμορφες στιγμές, που χειροκροτούσαμε από τα μπαλκόνια μας τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, που είδαμε τα μουσικά σύνολα τη ΕΡΤ να ερμηνεύουν μουσικά θέματα στις αυλές των Νοσοκομείων και το προσωπικό να χειροκροτεί, για να λάβει την υπόκλιση και τις ευχαριστίες των καλλιτεχνών , που είδαμε γιατρούς και νοσηλευτές να χειροκροτούν ασθενείς που νικούσαν τον ιό και έβγαιναν υγιείς από τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας!
Στιγμές που μας έκαναν να ακούσουμε κάποιες χορδές τη ψυχής μας, που είχαν σχεδόν αδρανήσει...
Σας ευχαριστούμε, αγαπητέ κύριε Τσιόδρα. Σαν φοιτητές, σας παρακολουθούσαμε και κοιτάζαμε να «αρπάξουμε» όσα περισσότερα μπορούσαμε απ΄πο την «παράδοσή» σας.
Σας ευχαριστούμε για εκείνα τα κρυστάλλινα δάκρυα, όταν αναφερθήκατε στους παππούδες, τις γιαγιάδες και τους γονείς. «Δεν θα είχαμε ταυτότητα χωρίς αυτούς».
Να είστε πάντα καλά! Και να χαίρεστε την μεγάλη οικογένειά σας!
Δημήτρης Καπράνος
