Μια χώρα που δεν θέλει να αλλάξει

Μια χώρα που δεν θέλει να αλλάξει

Η ελληνική ιδιαιτερότητα της τεράστιας φοροδιαφυγής έχει αντέξει ήδη τρία μνημόνια!

Όσοι βρέθηκαν το Πάσχα σε δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς διαπίστωσαν ακόμη μια φορά ότι κυκλοφορεί πολύ μαύρο χρήμα. Ακρίβεια, χλιδή, φοροδιαφυγή, αισχροκέρδεια, ανομία και μια κουλτούρα επίδειξης και αρπαχτής, την ώρα που η φτώχεια διευρύνεται και αγριεύει σε μια άλλη πραγματικότητα, κάπου δίπλα.

Αλλά πέρα από τις εμπειρικές διαπιστώσεις υπάρχουν και τα επίσημα στοιχεία, που δείχνουν ότι το 20% των φορολογούμενων πληρώνει το 80% των φόρων. Εσύ κι εγώ, δηλαδή, που έχουμε ακόμη δουλειά και δηλώνουμε τα εισοδήματά μας, σηκώνουμε το βάρος που επιτρέπει σε πολύ πλουσιότερους να εξαφανίζονται όταν πρόκειται για υποχρεώσεις έναντι του κράτους.

Επομένως μην ψάχνουμε να βρούμε πώς προκύπτει το πρωτογενές πλεόνασμα που θα πιστοποιηθεί σε λίγες μέρες από τη Eurostat και μπορεί να ξεπερνά τα 3 δισ. ευρώ. Τα θύματα της φορολογικής βίας, βασικά μισθωτοί και συνταξιούχοι, έχουν εξουθενωθεί για να ευημερήσουν οι αριθμοί που θα δημοσιοποιήσει η ΕΛΣΤΑΤ. Μην ψάχνουμε, επίσης, να βρούμε γιατί διαβάζουν διαφορετικά την κατάσταση της οικονομίας το ΔΝΤ και η Κομισιόν. Δεν βγαίνει εύκολα άκρη με τη χώρα μας, όπου η σύνδεση των ταμειακών μηχανών με το Taxis, προκειμένου να παταχθεί η κλοπή του ΦΠΑ, είναι μια ακατόρθωτη επιδίωξη εδώ και επτά χρόνια, από τότε που ξεκίνησε η εποχή των μνημονίων.

Ρώτησα κυβερνητικό αξιωματούχο και μου εξήγησε ότι αν τεθεί σε ισχύ αυτό το μέτρο, τους πρώτους μήνες της εφαρμογής του θα κλείσουν μαζικά επιχειρήσεις που συντηρούνται ακριβώς λόγω της αυθαιρεσίας. Ανάλογες απαντήσεις μού είχαν δώσει τα προηγούμενα χρόνια κυβερνητικοί αξιωματούχοι που δεν είχαν ιδεολογική ή άλλη σχέση με τους σημερινούς. Γιατί κάποια πράγματα στη χώρα μας είναι υπερκομματικά και διακομματικά, με πρώτο ανάμεσά τους την ανισότητα απέναντι στον νόμο. Ε, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Κάποιοι πληρώνουν και πληρώνουν και πληρώνουν, άλλοι απολαμβάνουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό, τα ακίνητά τους στην offshore, την πτώχευση της εταιρείας τους που δεν αποτυπώνεται στον πολυτελή τρόπο ζωής τους.

Όλα ίδια
Και βέβαια θα μειωθούν οι συντάξεις και το αφορολόγητο. Πώς αλλιώς θα βγει ο λογαριασμός όταν η πλειοψηφία των μη μισθωτών δηλώνει εισοδήματα κάτω του αφορολόγητου; Το θέμα είναι αν τα μέτρα θα ισχύσουν το 2019 και το 2020 ή θα ξεκινήσουν από το 2018, όπως πιέζει το ΔΝΤ, διαπιστώνοντας ότι οι στόχοι για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα δεν πρόκειται να εκπληρωθούν χωρίς πρόσθετα μέτρα. Αν το ΔΝΤ κάνει λάθος εκτίμηση, δεν θα είναι η πρώτη φορά, άλλωστε για το ΔΝΤ τέτοια λάθη δεν έχουν κόστος, ενώ για εμάς κάθε αστοχία πληρώνεται ακριβά.

Κάπου εκεί βρισκόμαστε ξανά. Το Eurogroup της 22ας Μαΐου παραμένει ορόσημο για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, νωρίτερα θα πρέπει να έχουν ψηφιστεί στη Βουλή τα προαπαιτούμενα, στην Ουάσινγκτον (εαρινή σύνοδος ΔΝΤ) γίνονται διαβουλεύσεις για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους και για τον καθορισμό των πρωτογενών πλεονασμάτων την επόμενη δεκαετία, η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ παραπέμπεται για μετά τις γερμανικές εκλογές του προσεχούς Σεπτεμβρίου και όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας (Γ. Σκαμπαρδώνης).

Η κυβέρνηση αναζητά εναγωνίως ένα αφήγημα για να μεταβολίσουν οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τα μέτρα και να τα ψηφίσουν «με έναν πόνο». Θέλουν, λοιπόν, «κάτι για το χρέος» και «κάτι για τα πρωτογενή πλεονάσματα» μαζί με ένα πακέτο αντίμετρων (μειώσεις φόρων) που θα εφαρμοστούν αν υπάρξει υπέρβαση στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων. Όλα αυτά μαζί θα συνθέσουν το success story στο οποίο θα επενδύσει ο Αλ. Τσίπρας προσβλέποντας σε μια δοκιμαστική έξοδο στις αγορές από φθινόπωρο, μετά από ένα υπέροχο τουριστικό καλοκαίρι.

Η κυβερνητική γραμμή είναι «όλα ή τίποτα», δηλαδή ότι είτε θα δοθεί τώρα μια επιμήκυνση των δανείων για να μπορεί να διαφημιστεί ρύθμιση του χρέους είτε η διαπραγμάτευση θα παραταθεί επ’ αόριστον.

Έχουν ήδη μαζέψει τα 7 δισ. για να πληρώσουν τα ομόλογα που λήγουν το καλοκαίρι και να αποφευχθεί πιστωτικό γεγονός σε περίπτωση μη εκταμίευσης δόσεων, όμως είναι προφανής η ζημιά για την οικονομία από μια τέτοια εξέλιξη. Το βασικό σενάριο για το Μέγαρο Μαξίμου είναι να πάνε όλα ομαλά, όμως η καθυστέρηση εγκυμονεί πάντα κινδύνους και δεν αλλάζει η τάση των λύσεων της τελευταίας στιγμής.

Στην αντιπολίτευση όλοι θεωρούν ότι η αξιολόγηση θα κλείσει έγκαιρα και εκλογές θα γίνουν την άνοιξη ή το φθινόπωρο του 2018, δηλαδή πριν από τις μειώσεις συντάξεων και πριν ή μετά το τέλος του προγράμματος (τον Αύγουστο του 2018) με την εξαγγελία του τέλους των μνημονίων (είτε μας δοθεί νέο πρόγραμμα είτε όχι).

Όλα αλλιώς
Στο μεταξύ, έρχονται τα πάνω κάτω γύρω μας. Η νίκη Ερντογάν επιβεβαιώνει την αυταρχική στροφή της Τουρκίας και φέρνει πιο κοντά τον επίσημο τερματισμό τής έτσι κι αλλιώς προσχηματικής ενταξιακής της πορείας, στην οποία βασίζεται το εθνικό δόγμα για τα ελληνοτουρκικά. Αλλά σιγά μην ασχοληθεί το εγχώριο πολιτικό σύστημα με τις αναγκαίες αναθεωρήσεις στρατηγικής στην εξωτερική πολιτική. Το θέμα μας είναι αν ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Δ. Καμμένος, που γενικώς διαμαρτύρεται, προετοιμάζει ηρωική έξοδο και αν η καρατόμηση της Κ. Παπακώστα από τον Κυρ. Μητσοτάκη επειδή ζήτησε την παραίτηση του Άδ. Γεωργιάδη από την αντιπροεδρία της ΝΔ μέχρι να ολοκληρωθεί η εξεταστική για την υγεία σημαίνει κάτι περισσότερο από εσωκομματικό καβγαδάκι για την κυριαρχία στη Β΄ Αθήνας.

Η αυτοαναφορικότητα και η ασημαντότητα καθορίζουν τον εσωτερικό πολιτικό διάλογο σε μια μεταβατική συγκυρία για την Ε.Ε. εν αναμονή των αποτελεσμάτων στις γαλλικές εκλογές (την Κυριακή ο α΄ γύρος) και στις βρετανικές, που ανακοινώθηκαν ξαφνικά για τις 8 Ιουνίου.

Όσο θα ξαναφτιάχνεται ή θα γκρεμίζεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, εμείς, όπως όλα δείχνουν, θα αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε ό,τι μπορούμε από την ιδιοτυπία μας: τον πελατειασμό μας, τον παρασιτισμό της οικονομίας μας, την ογκώδη ανικανότητα του κράτους μας, τη δυσλειτουργία των θεσμών μας.

Εσύ το ήξερες ότι γίνονται προσλήψεις στο υπουργείο Πολιτισμού με εργοδότη τη ΔΕΗ; Και ότι ο νόμος τον οποίο αξιοποιεί τώρα η κυβέρνηση για πάνω από 2.000 διορισμούς είναι του 2002;

Ε, όχι, δεν φτάσαμε τυχαία ως εδώ. Δούλεψαν πολλοί και συστηματικά για να χρεοκοπήσουμε. Δουλεύουν ακόμη με την ίδια συνέπεια για να μείνουμε στο τέλμα και να μην ξελασπώσουμε. Να και κάτι που κάνουν καλά.

Πηγή: Free Sunday, της Αγγελικής Σπανού