Σάκης Ρουβάς, το χαμόγελο του τον οδηγεί ψηλά, στο μέλλον όχι μόνο στη μουσική

Οι εξαιρετικοί φίλοι Σπύρος και Γιάννης με τα συγκεκριμένα σχόλια έχουν, νομίζω, ορίσει δύο σημαντικές παραμέτρους για τήν περίπτωση Ρουβά .

Η προώθηση , τό σπρώξιμο πού έχει δεχτεί ο Ρουβάς είναι υπαρκτό , τεράστιο αλλά εντυπωσιακά αποτελεσματικό. Προφανώς είναι δουλευταράς , φαντάζομαι ότι έχει χιλιάδες ώρες μαθημάτων ορθοφωνίας κλπ ώστε από άφωνος να καταστεί απλά οριακά ανεκτός (κατά την γνώμη μου ) . Για τα άρρωστα παιδιά κλπ μπράβο του , αν και νομίζω ότι είναι δουλειά τού manager , κοινωνική ευθύνη κλπ , σε κάθε περίπτωση μπράβο για αυτό .

Από εκεί καί πέρα και αυθαίρετα μεταφράζοντας το "ζήλεια" τού Σπύρου σε "αντιπάθεια" αναρωτιέμαι το βαθμό πού μιά συμπάθεια ή αντιπάθεια μπορεί να μπλοκάρει το όποιο αξιολογικό κριτήριο έχει ο καθένας μας .

Στήν περίπτωση τού Σάκη , έτσι πιστεύω εγώ , το πρόβλημα είναι ότι βρωμάει αναξιοκρατία , συμπίεση πρός τα κάτω , Να τού δώσω 100 βραβεία πού από ένας χορευτής τής σειράς κατέληξε στο Ηρώδειο , μπράβο του , ζήτω του , αλλά ποιό είναι το ζητούμενο από έναν καλλιτέχνη σήμερα , να μάς αποδείξει ότι από ανίκανος έγινε επιεικώς μέτριος?

Ειναι άραγε , ναι είναι αυτός ο κόσμος σήμερα , είμαι στο Ηρώδειο κομψότατος , κουστουμαρισμένος , φωτεινοχαμόγελος και ελεήμων , είμαι πουλ-μουρ ποζεράς , πετάω χεράκι δεξιά κι αφήνω την παλάμη να κρέμεται , έχω στύλ ,είμαι το πολυτελέστερο περιτύλιγμα , τα μποτοξένια πρόσωπα στίς κερκίδες συγκλονίζονται , και πώς τα κατάφερα ρε φίλε , είμαι τραγουδιστής και κανείς δεν ακούει την φωνή μου , εκτός ίσως από το μέσα μου , ο εαυτός μου με ακούει εκεί στο 10.05 να λέω " I am feeling blue " σαν να είμαι η Στανίση , και έχει κάθε δίκιο να είναι μελαγχολικός , άφησε τον εαυτό του έρμαιο στόν δρόμο τού τίποτα .

Μήν ξεχάσω να προσθέσω , δεν τον γουστάρω τον Σάκη και το κρίμα στον λαιμό μου .

neverwill