Ο όρος βέβαια δεν αφορά μόνον αυτούς που έχουν γαλανά μάτια, αλλά τους λευκούς ερμηνευτές, των οποίων το μέταλλο της φωνής θυμίζει έντονα τον ήχο των μαύρων.
Εκτός από τους Righteous Brothers, υπεύθυνοι για τη δημιουργία του όρου στη δεκαετία του '60 ήταν οι Rascals και η Dusty Springfield. Αυτός ο νέος ήχος δημιουργήθηκε στην Αμερική, και γεννήθηκε από την ανάγκη ενός μεγάλου σε αριθμό κοινού που ήθελε να παρακολουθήσει συναυλίες με μουσική που ηχογραφούσαν οι μαύροι, αλλά ο νόμος σε πολλές Πολιτείες δεν επέτρεπε σε λευκούς να τις παρακολουθούν. Ετσι ο ήχος ονομάτων όπως οι Righteous Brothers, οι οποίοι άρχισαν μάλιστα την καριέρα τους με διασκευές σε τραγούδια μαύρων, όπως το Little Latin Lupe Lu, ο κιθαρίστας Lonnie Mack και το συγκρότημα των Rascals -που και αυτοί αρχικά διασκεύαζαν τραγούδια μαύρων, όπως το Good Lovin-, οι Flaming Ember, έκανε πολλούς να νομίζουν, όταν τους άκουγαν στο ραδιόφωνο, ότι επρόκειτο για μαύρους.
Στην ίδια δεκαετία, μουσικοί, όπως τα μέλη των Allman Brothers, η Bonnie Bramlett και οι Swinging Medallions, άρχισαν την καριέρα τους παίζοντας σε συναυλίες γνωστών μαύρων καλλιτεχνών, πριν από αυτούς.
Ο όρος «Blue-eyed Soul» ήλθε για να προσδιορίσει τη μετάδοση τραγουδιών των λευκών από ραδιοφωνικούς σταθμούς που έπαιζαν μουσική μόνο για μαύρους, όπως η Timi Yuro, για την οποία πολλοί στις αρχές της δεκαετίας του '60 πίστευαν ότι ήταν μαύρη, γιατί πραγματικά η ερμηνεία της σε τραγούδια όπως τα Just Say Ι Love Him, Hurt και What's Α Matter Baby δύσκολα θα μπορούσε να αποδοθεί σε φωνή λευκής. Λίγο αργότερα, με τη βρετανική μουσική έκρηξη, η οποία ξεκίνησε με την παρουσία των Beatles, είχαμε την εμφάνιση των Eric Burdon, Tom Jones, Van Morrison με τους Them, Dusty Springfield και λίγο αργότερα του Steve Winwood, τραγουδιστή των Spencer Davis Group, που όπως και πολλοί άλλοι προσπαθούσαν να μιμηθούν τους μεγάλους μαύρους τραγουδιστές από το παρελθόν. Αλλά εκτός από την Αγγλία και την Αμερική, υπήρχαν καλλιτέχνες και σε άλλες μικρότερες χώρες που προσπαθούσαν να παραγάγουν ήχο παρόμοιο με αυτό των μαύρων. Ενα παράδειγμα για την Ελλάδα ήταν αυτό των Charms, των οποίων ο ήχος είχε αρκετά στοιχεία μαύρης μουσικής. Στην Ιταλία αρκετά κοντά στις μαύρες φωνές ήταν η ερμηνεία της Mina, της οποίας η φωνή συχνά θύμιζε τραγουδίστρια της σόουλ.
Το 1975 ένα συγκρότημα λευκών, οι Tower Of Power, που είχαν όμως μαύρο τραγουδιστή, γίνονται οι πρώτοι που θα εμφανιστούν στην τηλεοπτική εκπομπή μόνο για μαύρους «Soul Train». Λίγους μήνες αργότερα το ίδιο θα γίνει με τον Elton John, ο οποίος με το τραγούδι του Philadelphia Freedom έκανε άνοιγμα στη μαύρη μουσική. Ο Joe Cocker είναι από τους τραγουδιστές που σταθερά θα ηχογραφεί και σ' αυτή τη δεκαετία άλμπουμ με ήχους μαύρης μουσικής.
Από τα πιο σημαντικά ονόματα της «Blue-eyed Soul» ήταν αυτό των Hall and Oates, που το 1975 κυκλοφόρησαν το κλασικό άλμπουμ Daryl Hall & John Oates, στο οποίο υπήρχε το Sara Smile. Οι Hall & Oates θα συνεχίσουν και στη δεκαετία του '80, με επιτυχίες όπως τα Private Eyes, Ι Can't Go For That (Νο Can Do), Out Of Touch, Say It Isn't So, Kiss On My List, όλα τους επηρεασμένα από τη μαύρη μουσική. Ο Boz Scaggs επίσης ηχογράφησε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά άλμπουμ στο είδος, το Silk Degrees.
Ο Rod Stewart θα διασκευάσει αρκετές φορές τραγούδια μαύρων και η φωνή του πολλές φορές θα θυμίζει μεγάλες φωνές μαύρων από το παρελθόν, όπως ο Sam Cooke, του οποίου είναι άλλωστε φανατικός θαυμαστής.
Στη δεκαετία του '80 ο Boy George, αν και δεν είχε φωνή που θύμιζε αυτές των μαύρων καλλιτεχνών, ηχογράφησε με το συγκρότημά του τραγούδια που πλησίαζαν το ρυθμ εντ μπλουζ, γι' αυτό και έγιναν αποδεκτά από τους μαύρους. Η Annie Lennox των Eurythmics είχε επιρροές από τη μαύρη μουσική και, όχι τυχαία, αργότερα θα χαρακτηριστεί η καλύτερη λευκή τραγουδίστρια εν ζωή σ' αυτό τον ιδιόρρυθμο μουσικό χώρο, όπως και ο Rick Astley, του οποίου οι επιτυχίες Never Gonna Give You Up και Together Forever ακόμα έχουν μεγάλη απήχηση στο κοινό, παρότι είχαν χαρακτηριστεί απλοϊκά τραγούδια στην εποχή τους. Στην προσωπική του καριέρα ο Steve Winwood παρουσιάζεται με τραγούδια όπως το Roll With It.
Ο George Michael στην ίδια δεκαετία, με το συγκρότημά του, τους Wham, αλλά και στην προσωπική του καριέρα μετέπειτα, θα γίνει η ανδρική εκδοχή της Annie Lennox, με σημαντική παραδοχή από τον χώρο των μαύρων. Οπως και η Annie Lennox, ο George Michael θα συνεργαστεί με την Aretha Franklin ηχογραφώντας μαζί της το Νο 1 Ι Knew You Were Waiting (For Me). Το άλμπουμ του Faith θα γίνει το πρώτο άλμπουμ λευκού καλλιτέχνη που θα ανεβεί στην κορυφή του καταλόγου για τους ρυθμ εντ μπλουζ δίσκους της Αμερικής και θα παραμείνει μέχρι σήμερα το πιο πετυχημένο από εμπορικής άποψης στον χώρο της «γαλανομάτας σόουλ».
Ενα άλλο συγκρότημα με έντονες επιρροές από τη μουσική των μαύρων ήταν αυτό των Simple Red, με τραγουδιστή τον κοκκινομάλλη Mick Hucknall. Πολλά από τα τραγούδια τους θύμιζαν τον ήχο της μαύρης μουσικής, αλλά συχνά διασκεύαζαν και γνωστά τραγούδια μαύρων, όπως τα Money's Τοο Tight Το Mention, If You Don't Know Me By Now.
Οι Spandau Ballet ξεκίνησαν ως μέρος της νεορομαντικής κίνησης, αλλά στη συνέχεια και αυτοί προσχώρησαν στην «Blue-eyed Soul», με τραγούδια τους όπως το True, που ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του Marvin Gaye. Ανάλογη πορεία είχε και ένας άλλος Βρετανός τραγουδιστής, ο Paul Young. Και αυτός στο ρεπερτόριό του είχε αρκετές διασκευές τραγουδιών μαύρων καλλιτεχνών.
Στη δεκαετία του '90 αυτές που πλησίασαν περισσότερο τον όρο της «γαλανομάτας σόουλ» ήταν η Lisa Stansfield και η Cathy Dennis.
Τα τελευταία χρόνια, παρουσίες όπως αυτές του Justin Timberlake και των Amy Winehouse, Adele, Christina Aguilera, Joss Stone, Robin Thicke και Duffy μάς αποδεικνύουν ότι δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα από τη δεκαετία του '60, αφού τα τραγούδια τους και οι φωνές τους μας θυμίζουν έντονα το παρελθόν και η «γαλανομάτα σόουλ» παραμένει ψηλά στις προτιμήσεις κοινού και κριτικών.
