Από τον Κώστα Ζουγρή
Είναι αρκετά δύσκολο να βρεις οικογένεια που δεν έχει δει ένα από τα μέλη της να μεταναστεύει στο εξωτερικό, δεν ξέρω ήμουν πολύ μικρός, αλλά έχω την αίσθηση ότι στην εποχή μας το μεταναστευτικό ρεύμα είναι μεγαλύτερο από αυτό της δεκαετίας του '60, λογικά οι πολλοί θα είχαν φύγει στην δεκαετία του '50.
Ερχόμαστε όμως σε ένα μεγαλύτερο πρόβλημα, σ'αυτούς που έμειναν εδώ για διάφορους λόγους, συναισθηματικούς κυρίως πιστεύω.
Αυτοί οι νέοι είναι καταδικασμένοι να ζουν σε ένα περιβάλλον το οποίο δεν δείχνει διάθεση να ανταμείψει την προσφορά τους.
Κράτος και ιδιωτικός τομέας προσφέρουν ελάχιστα χρήματα σε έναν νέο πτυχιούχο, έστω και της καλύτερης σχολής και κυρίως δεν του δίνουν καμία προοπτική για το μέλλον.
Υπάρχουν νέοι που έφυγαν στο εξωτερικό και μέσα σε 1-2 χρόνια έχουν καλούς μισθούς, εξαιρετικές συνθήκες εργασίας και κυρίως άμεση αναγνώριση των ικανοτήτων τους.
Εδώ, όσα χρόνια και να δουλέψεις θα πρέπει να πέσεις σε ειδική περίπτωση για να προωθηθείς, ας πούμε να αποχωρήσουν αρκετά άτομα από την εταιρεία που θα πας και κυρίως να έχεις στα χέρια σου άλλη καλύτερη πρόταση ώστε να εκβιάσεις καταστάσεις, αν και αυτό δεν νομίζω να λειτουργεί ιδιαίτερα γιατί οι μεγάλες εταιρείες δεν νοιάζονται τόσο για την ποιότητα του προσωπικού τους, όσο για την αμοιβή που τους δίνουν.
Στο δημόσιο, δεν το συζητάμε, ακόμα και αν είσαι ο πιο ικανός στον πλανήτη, αν δεν έχεις τον τρόπο σου, θα πας σπίτι σου με την λήξη της σύμβασης.
Το χειρότερο είναι το ότι οι περισσότεροι νέοι που έχουν μείνει στην χώρα έχουν αποδεχθεί την μοίρα τους και δεν προσπαθούν να αλλάξουν τα πράγματα.
Σκεφτείτε, αν αύριο το πρωί έλεγαν όλοι οι νέοι ότι δεν δουλεύουμε με αυτές τις συνθήκες, πόσο νομίζετε ότι θα άντεχε το κράτος και οι μεγάλες εταιρείες που χρησιμοποιούν προσωπικό με συμβάσεις από χρήματα που τους δίνει το κράτος με τις επιδοτήσεις.
Ποιος όμως θα τους οδηγήσει στο να διεκδικήσουν αυτά που αξίζουν; τα ΜΜΕ που δεν έχουν πια καμία σχέση με το λειτούργημα τους και ουσιαστικά είναι ανύπαρκτα, οι πολιτικοί που κι αυτοί είναι καθαρά επαγγελματίες και υστερούν σε ανθρωπισμό.
Πάντα πίστευα ότι ο εργαζόμενος πρέπει να αμείβεται δίκαια γι' αυτό που προσφέρει, αν δεν σου κάνει χωρίζουν οι δρόμοι σας και μπορεί να είναι για τους δύο το καλύτερο, αν σου κάνει και σου προσφέρει, θα πρέπει να ανταμειφθεί, γι' αυτό και γκρινιάζω συνέχεια για το site, σας κάνουμε μας βοηθάτε αν μπορείτε, αφού ζούμε σε μια χώρα που ο μικρός σε δυναμικότητα είναι καταδικασμένος, δεν σου κάνουμε, υπάρχουν χιλιάδες άλλες σελίδες που ενδεχομένως μπορούν να σε καλύψουν, αν είναι καλύτεροι μπράβο τους.
Χθες συμπληρώθηκα 5 χρόνια από τότε που ο Σαμαράς είχε την ηλίθια ιδέα να κλείσει την ΕΡΤ, αφού η κυβέρνηση του θεώρησε ότι δεν μπορούσε να την βελτιώσει. Προσωπικά αυτό το κλείσιμο με κατέστρεψε γιατί εκτός του ότι δεν με πλήρωναν για 2 χρόνια, πλήρωνα και τις ασφαλιστικές εισφορές γιατί περίμενα ότι κάποτε θα βρεθεί λύση.
Βέβαια άλλοι μπορεί να έχουν πάθει χειρότερα, μια χώρα που οι ισχυροί επιβάλλουν τους δικούς τους νόμους.
