Ο Γιώργος Παπαστεφάνου και τα...γενέθλια

Ο Γιώργος Παπαστεφάνου και τα...γενέθλια

Αφού σάς πω πρώτα ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις ευχές σας, θα σάς θυμίσω τί έλεγε ο Ζαν Μαραί όταν τον ρωτούσαν αν τον πειράζει που μεγάλωσε. «Αστειεύεστε; Μεγαλώνω σημαίνει ζω!» έλεγε. Και η Γκλόρια Σβάνσον, η θρυλική σταρ του βωβού, που έδωσε ρεσιτάλ ως Νόρμα Ντέσμοντ στη «Λεωφόρο της Δύσεως» του αγαπημένου Μπίλυ Γουάιλντερ, απαντώντας στην ίδια ερώτηση είχε πει, «Δεν είναι ωραίο να γερνάς, είναι όμως παρηγοριά που γερνάμε όλοι μαζί».

Ε, λοιπόν, όχι για να παρηγορηθώ, αλλά έτσι για να το ξέρετε, θα αναφέρω τώρα εδώ κάποιους διάσημους από τον χώρο της μουσικής, που έχουν με μένα την ίδια ηλικία. Αρχίζω από τον τενόρο Πλάσιντο Ντομίνγκο, που ήρθε στον κόσμο στις 21 Ιανουαρίου του 1941. Η μεγάλη Αργεντινή πιανίστα Μάρθα Άργκεριχ, γεννήθηκε λίγους μήνες αργότερα, στις 5 Ιουνίου. Στις 30 Ιουλίου του ‘41 δηλώθηκε στο ληξιαρχείο της Οττάβα ο Πωλ Άνκα, ο Καναδός τραγουδοποιός-τραγουδιστής που η καριέρα του πέρασε από αρκετές δεκαετίες. Το 1957, όταν με το πρώτο του τραγούδι Diane, άρχισε να πουλάει εκατομμύρια, ο Πωλ ήτανε γύρω στα δεκάξι. Καναδή είναι και η Μπάφυ Σαιν Μαρί, που γεννήθηκε επίσης το 1941, αλλά μήνα Φεβρουάριο. Στην Ελλάδα δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστή, εγώ όμως πάντοτε την ξεχώριζα.

Έχει ρίζες Ινδιάνικες, είναι και ακτιβίστρια και σήμερα ζει κάπου στην Χαβάη. Τής χρωστάμε μερικά υπέροχα τραγούδια: The circle game, Until it’s time for you to go, Up where we belong. Ωστόσο, δεν είμαι μόνο εγώ που έχω σήμερα γενέθλια. Έχει και ο Στήβι Γουόντερ. Αλλά εκείνος είναι βέβαια μικρότερος, αφού γεννήθηκε στις 13 Μαΐου τού ‘50. 13 Μαΐου είχε γεννηθεί και ο Ρίτσι Βάλενς. Μόνο που αυτός έφυγε νωρις, στα 18 του μόλις χρόνια. Πιστεύω να συμφωνείτε πως το 1941 ήταν πράγματι μια πολύ καλή χρονιά για το τραγούδι. Στις 9 Ιανουαρίου είδε το φως η Τζόαν Μπαέζ. Στις 24 τού ίδιου μήνα ο Νηλ Ντάιαμοντ, καθώς και ο Άαρον Νέβιλ. Και έχει αρκετούς ακόμη η λίστα. Προσπερνώ την Εστέρ Οφαρίμ και τον βασιλιά του τουίστ, τον Τσάμπυ Τσέκερ και σταματώ στον Έρικ Μπάρντον, θα τον θυμάστε από τους Άνιμαλς.

Γεννήθηκε στις 11 Μαΐου του 1941, δυο μέρες ακριβώς πριν από μένα και 13 πριν από τον αχτύπητο Μπομπ Ντύλαν. Στις 14 Αυγούστου του ίδιου χρόνου, έφερε ο πελαργός στην γη τον Ντεηβιντ Κρόσμπυ, των Κρόσμπυ, Στιλς, Νας εντ Γιάνγκ. Και στις 13 του Οκτώβρη τον Πωλ Σάιμον. Για το άλλο μισό τού Πωλ, τον Αρτ Γκαρφάνκελ, το ημερολόγιο έγραφε 5 Νοεμβρίου, πάντα του ευλογημένου 1941.

Από όλους αυτούς που σάς αράδιασα, η Τζόαν Μπαέζ και ο Πωλ Σάιμον, νοιώθοντας στους ώμους, ίσως και στη φωνή, το βάρος της ηλικίας, αποφάσισαν να αποχαιρετήσουν πια τους θαυμαστές τους, ο καθένας με μια τελευταία περιοδεία. Νωρίτερα, το 2016, στα εβδομηκοστά πέμπτα γενέθλια της Τζόαν, οι δυο τους είχαν συναντηθεί σε συναυλία στο Beacon Theatre της Νέας Υόρκης και είχαν τραγουδήσει μαζί, ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του Πωλ Σάιμον, «The boxer», από τα κλασικά της συνεργασίας Σάιμον και Γκαρφάνκελ. Στο βίντεο που θα δείτε, συμμετέχει με την κιθάρα του κι άλλος παλιός μας γνώριμος, ο Ρίτσαρντ Τόμπσον.

Όπως μού θυμίζει ο Κώστας Ζουγρής ο φίλος μου, τον είχαμε γνωρίσει μαζί με την πρόωρα χαμένη Σάντυ Ντένι, από το εγγλέζικο φολκ γκρουπ The Fairport Convention.