Η μουσική παραμένει αθάνατη,

Η μουσική παραμένει αθάνατη,

Στην ουσία-όσο κι'αν αυτό ενοχλήσει κάποιους-ο μέσος Έλληνας ακροατής ποτέ δεν ταυτίστηκε,καλύτερα να χρησιμοποιήσω την έννοια αγάπησε την μουσική ως μουσική,παρά μόνο ως τραγούδι...

Όλοι ανεξαιρέτως οι εμπλεκόμενοι,συνθέτες,στιχουργοί,τραγουδιστές,παραγωγοί,δισκογραφικές εταιρείες-εκτός του μεγάλου Χατζηδάκι-μέσα από τα έργα τους και στην επικοινωνία τους με το καταναλωτικό κοινό δεν αναφέρονται στη μουσική.αλλά στο τραγούδι..

Έτσι φτάσαμε στο σημείο να λέμε στην πορεία για ελαφρό τραγούδι,δημοτικό τραγούδι,ρεμπέτικο τραγούδι,λαϊκό τραγούδι,κοινωνικό και πολιτικό τραγούδι,λαϊκοπόπ τραγούδι,έντεχνο τραγούδι-λές και υπάρχει άτεχνο-κ.ο.κ.

Να ξεχάσουμε και τα μηνύματα ορισμένων,ότι ο λαός τραγούδι θέλει ή ζήτω το ελληνικό τραγούδι!Στην Ελλάδα το τραγούδι κατά καιρούς υπηρέτησε,άλλοτε για λόγους εμπορικούς και άλλοτε για προσωπικούς λόγους κάθε υπάρχουσα κοινωνικοπολιτική και όχι μόνο κατάσταση της χώρας..Από την δεκαετία του '80 και μετέπειτα το ελληνικό τραγούδι στην πλειονότητά του ταυτίστηκε με το γλέντι...με όλα τα επακόλουθα...

Η μουσική παραμένει αθάνατη,ενώ το τραγούδι γνωρίζει αυξομειώσεις,άλλοτε βρίσκεται στα πάνω του και άλλοτε στα κάτω του.

Κυριάκος Μίγκος