Το γκρέμισμα ενός τείχους που άλλαξε την mainstream μουσική. 1986 Run DMC ft Aerosmith - Walk This Way

Από τον ALi Mathloum

Δια χειρός του θρυλικού παραγωγού Rick Rubin o πρώτος απαγορευμένος έρωτας στα χρονικά νομιμοποιείται και η Rock παίρνει από χέρι την Χιπ-Χοπ και την παραδίδει στην στρατόσφαιρα της mainstream και στο νο4 του Billboard. Από τότε η rap μουσική κατευθυνόμενη προς τα αστέρια δεν έχει ξανακοιτάξει πίσω .

Οι τιτάνες της χιπ-χοπ κουλτούρας και στυλόβατες του αμερικανικού rap ‘Run DMC μετά το πετυχημένο κ περιζήτητο άλμπουμ ‘’King Of Rock’’ ξαναμπαίνουν στο στούντιο με καπετάνιο στην παραγωγή τον σπουδαίο Rick Rubin που έχει φτιάξει αμέτρητες καριέρες και θρυλικά άλμπουμ. Αυτή την φορά όμως ο στόχος τους ήταν μεγάλος. Η ευκαιρία να έχεις τον Ρούμπιν στο επιτελείο δεν έπρεπε να πάει χαμένη και έτσι έγινε. Ο πρώην αντιπρόεδρος της Columbia Records έψαχνε στη δισκοθήκη του ένα κομμάτι εκτός της χιπ-χοπ σκηνής ώστε να το διασκευάσει το συγκρότημα δείχνοντας την σχέση που μπορεί να αποκτήσει η rap με άλλα είδη και να αποκτήσουν δημοφιλία.

Βρίσκει το ‘’Walk This Way’’ την επιτυχία από το κορυφαίο άλμπουμ των Aerosmith που είχε κυκλοφορήσει μια δεκαετία νωρίτερα. Το αυθεντικό κομμάτι δεν χρειάζοταν ιδιαίτερη προσαρμογή καθώς ήδη οι Run-DMC χρησιμοποιούσαν το αρχικό πιασάρικο beat σε λούπα για να ραπάρουν επάνω του. Βέβαια όταν τους παρουσίασε την ιδέα ο Ρούμπιν το συγκρότημα δεν είχε ιδέα ποιοι ήταν οι Aerosmith, όπως άλλωστε και η πλειονότητα της τότε νεολαίας, μάλιστα δεν είχαν ακούσει καν το υπόλοιπο τραγούδι!

Η επόμενη ιδιοφυής ιδέα του Ρούμπιν ήταν να προσκαλέσει τον κιθαρίστα Joe Perry και τον Steven Tyler για να εκτελέσουν μαζί με την χιπ χοπ μπάντα το κομμάτι!

Οι Aerosmith είχαν επέλθει τότε σε περίοδο παρακμής καθώς οι τελευταίες δουλειές τους δεν είχαν την αναμενόμενη επιτυχία και δεν είχαν τραγούδι στα τσαρτς από το... Walk This Way των 70s. Οι μεν στο ζενίθ αλλά χωρίς ακόμα να έχουν κάνει το άνοιγμα στην εμπορικότητα και οι δε στο ναδίρ τους ξεχασμένοι από την εποχή. Το ένα συγκρότημα ήταν ότι χρειαζόταν το άλλο, και η διασκευή αυτή ο αγωγός που θα έβγαζε και τους δύο στον αφρό. Για τους Aerosmith ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί καθώς αναγεννήθηκαν και οι επόμενοι δίσκοι που ακολούθησαν την επιτυχία αυτή τους έβαλε ξανά στο χάρτη αλλά και στις επιλογές της νέας γενιάς.

Δεν υπήρξε όμως η πρώτη φορά που δημιουργήθηκε αυτό το υβριδικό στυλ μεταξύ ραπ και ροκ. Καθώς, ξανά δια χειρός Ρούμπιν, χιπ χοπ καλλιτέχνες είχαν ήδη πάρει samples (μια μελωδία, ένα μπιτ ή ένα μουσικό μέρος από άλλο κομμάτι που προστίθεται σε νέα δουλειά συνήθως επαναλαμβάνεται καθόλη τη διάρκεια και είναι το εξέχον χαρακτηριστικό του), όπως οι Beastie Boys από τους AC/DC. Άλλωστε το προηγούμενο άλμπουμ των Run-DMC είχε τίτλο ‘’King of Rock’’ και είχαν χρησιμοποιηθεί ουκ’ολίγα κιθαριστικά riff!

Όμως αυτό που κατάφερε εδώ ο Ρούμπιν ήταν να δημιουργήσει ένα party anthem που στέκεται εώς και σήμερα και ξεσηκώνει τον κόσμο που είτε μιμείται σκρατσάρισμα δίσκου ή παίξιμο κιθάρας, αυτο δεν είχε ξανασυμβεί. Όπως στο εμβληματικό βίντεο κλιπ του κομματιού που ο Tyler πριν αρχίσει να ερμηνεύει μαζί με τους ράπερς γκρεμίζει έναν τοίχο και μπαίνει στη σκηνή έτσι ακριβώς ο Ρούμπιν γκρέμισε τα τείχη μεταξύ δύο εκ διαμέτρου αντίθετων κόσμων. Έσπειρε τους καρπούς για την γέννηση ενος υβριδικού στυλ μουσικής που στα επόμενα χρόνια εξελίχθηκε και υπήρχαν φεγγάρια που κατέκτησε τον μουσικό κόσμο , βλ. Beastie Boys, Public Enemy και αργότερα με μέταλ ενίσχυση Rage Against The Machine.

Η χιπ-χοπ καταφέρνει το πολυπόθητο crossover στην κορυφή των τσαρτς και μέσων των Run-DMC αποκτάει την εμπορική αξία που λιγο πολύ όλοι οι ράπερς τότε θέλανε όσο και αν ήταν εναντιωμένοι σε αυτό το σύστημα.
Όχι η μουσική, αλλά ένα και μόνο κομμάτι μπορεί να έχει βαρυσήμαντη επίδραση στις τάσεις μιας εποχής όπως μας έχει αποδείξει η μουσική ιστορία ξανά και ξανά...