The Sound, μέρος 2ο: Σκαλίζουμε τη δισκογραφία τους (1979-1981)

The Sound, μέρος 2ο: Σκαλίζουμε τη δισκογραφία τους (1979-1981)

Από τον Κων/νο Χρυσόγελο

1. Physical world (EP: 1979)

Πρώτη κυκλοφορία των Sound, μεταξύ punk και post punk. Ήδη από το riff του “Cold beat” καταλαβαίνεις ότι κάτι ενδιαφέρον συμβαίνει. Το “Physical world” είναι η πιο punk στιγμή τους, ενώ το “Unwritten law”, που θα επανέλθει επανηχογραφημένο στο “Jeopardy”, κοιτάζει προς το μέλλον.

Αδυναμίες του συντάκτη: Όλο (τρία κομμάτια όλα κι όλα).

2. Propaganda (LP: ηχ. 1979, κυκλ. 1999)

Θα αποτελούσε ειρωνεία της τύχης ότι ο Adrian Borland, βασικό μέλος και ιθύνων νους των Sound, πέθανε την ημέρα που το “Propaganda” βγήκε στην αγορά, αν ο θάνατός του δεν οφειλόταν στην αυτοχειρία, εκείνη που τον βασάνιζε χρόνια πριν προβεί στη μοιραία κίνηση που του στοίχισε τη ζωή.

Ηχογραφημένο το 1979, αλλά καταχωνιασμένο στο συρτάρι μέχρι το 1999, το LP που οι ίδιοι οι Sound θεωρούσαν ως το ντεμπούτο τους περιέχει μόνο εξαιρετική μουσική. Κόβοντας δειλά το νήμα με το punk, ο δίσκος προσφέρει απίστευτη κιθαριστική δουλειά, με έναν ήχο καθαρό, που δεν προμήνυε απόλυτα τη σκοτεινή στροφή του “Jeopardy” την επόμενη χρονιά.

Το “Propaganda”, εφόσον είχε κυκλοφορήσει όταν έπρεπε, θα είχε σίγουρα στρέψει όλους τους προβολείς στη νεοφερμένη μπάντα και θα είχε στρώσει το χαλί για τους πειραματισμούς των επόμενων ετών. Κι αυτό διότι, ενώ όλα τα αντιπροσωπευτικά χαρακτηριστικά του ύφους των Sound είναι εδώ (εξαιρετικές κιθάρες, παθιασμένα φωνητικά, φιλοσοφημένοι στίχοι), το album διαθέτει μια αμεσότητα που με κάθε καινούργια κυκλοφορία θα μετατρεπόταν σε εσωστρέφεια, και από εκεί σε συναισθηματική απόγνωση. Αν μη τι άλλο, οι εξόφθαλμες επιρροές από τους Velvet Underground και τον Iggy Pop (του “Lust for life”) θα μετατρέπονταν σε λανθάνουσα αφομοίωση.

Αδυναμίες του συντάκτη: Deep breath, Statik, Words fail me, Missiles.

3. Jeopardy (LP: 1980)

Ασπρόμαυρο εξώφυλλο, ασπρόμαυρη μουσική. Το ιδανικό αντίβαρο στο “Unknown pleasures” των Joy Division (μαζί με το “154” των Wire). Ουσιαστικά εδώ έχουμε τον ήχο που έκανε (ή δεν έκανε) γνωστούς τους Sound. Σκοτεινό new wave, γεμάτο απαισιόδοξο πάθος και κιθαριστική δουλειά που σε αφήνει με ανοικτό το στόμα.
Όπως έμαθε ο κόσμος το 1999, στο “Jeopardy” ηχογραφήθηκαν ξανά κάποια κομμάτια από το ντεμπούτο που δεν υπήρξε ποτέ. Η σύγκριση είναι αποκαλυπτική για την εξέλιξη του ήχου της μπάντας. Το “Missiles”, για παράδειγμα, από νέο- ψυχεδελικό, αντιπολεμικό άσμα, γίνεται εδώ η προσωποποίηση του πόνου της ανθρωπότητας και της ψυχροπολεμικής αγωνίας. Κατά ενδιαφέροντα τρόπο, και οι δύο εκτελέσεις (όπως και στην περίπτωση του “Words fail me”) είναι απλά εξαιρετικές.

Για κομμάτια έχει νόημα να μιλήσουμε; Το “I can’t escape myself”, που όλοι το ξέρουν χωρίς να γνωρίζουν ποιος το λέει, είναι ό,τι πιο εμπορικό θα μπορούσαν να φτιάξουν οι Sound. Με το “Heartland” βυθιζόμαστε μεμιάς στον ανήλιαγο βυθό του συγκροτήματος και δεν ξαναβγαίνουμε για κάτι παραπάνω από μισή ώρα. Ο Borland σκούζει, ωρύεται, φωνάζει, καταγγέλλει, οι κιθάρες σφυρίζουν, τα πλήκτρα συμπληρώνουν, κι ο μουσικός κόσμος είναι αυτομάτως καλύτερος.

Αδυναμίες του συντάκτη: I can’t escape myself, Heartland, Words fail me, Missiles, Unwritten law.

4. From the lion’s mouth (LP: 1981)

Ο μεγάλος απών. Ο ξεχασμένος ήρωας. Ο Βελλερεφόντης του post punk. Το δίδυμο αδελφάκι του “Closer”, ή μάλλον το μικρό ξαδερφάκι, που κλαίει και οδύρεται εκεί που το μεγάλο απελπίζεται βουβά κι αδιάφορα πριν σφίξει τη θηλιά. Και τα δύο ανήκουν σ’ ένα δωμάτιο που δεν το βλέπει το φως ή σ’ ένα ατελείωτο φθινοπωρινό σούρουπο.
Το “From the lion’s mouth” συνεχίζει το ταξίδι προς το τέλος, που ξεκίνησε ο προκάτοχός του. Οι Sound εξελίσσονται και αποσυντίθεται μαζί, το ψέμα των early 80s ξεμπροστιάζεται, όλα δείχνουν ότι πρόκειται για τη “New dark age”. Ο Borland χάνει λίγο από το πάθος του, τα φωνητικά του είναι κάπως πιο αποστασιοποιημένα από το “Jeopardy”, οι κιθάρες πιο βαριές, τα πλήκτρα πιο απειλητικά, μόνο που η απειλή επιστρέφει στο συγκρότημα με ακονισμένα δόντια.
Όποιος άντεξε, άλλαξε.

Αδυναμίες του συντάκτη: Winning, Sense of purpose, Silent air, New dark age.