Από τον Κων/νο Χρυσόγελο
Δύο τραγούδια του 1970, αριστούργημα το κάθένα στο είδος του, μιλούν για έναν μάγο. Συνονόματα (“The wizard”), προλείαναν το έδαφος για την πιο ενδιαφέρουσα, ενδεχομένως, δεκαετία στη σύγχρονη μουσική.
Ο πρώτος μάγος εμφανίζεται στο ντεμπούτο των Black Sabbath. Αργός, proto-doom ρυθμός, που άνοιξε τον δρόμο, μαζί με άλλα τραγούδια του ίδιου δίσκου, για την ανάπτυξη του heavy metal, και επιρροές από Jimi Hendrix και ίσως Blue Cheer. Στους στίχους, ο μάγος περπατά μέσα σε μια ομιχλώδη και νεφελώδη ατμόσφαιρα. Φορά αστεία ρούχα και τα ξόρκια του καταφέρνουν να διώξουν τη μουντάδα της ημέρας και να φέρουν τη χαρά στον κόσμο.
Ο μύθος λέει ότι η έμπνευση για το τραγούδι ήταν ο dealer του συγκροτήματος. Τα μέλη του πάντως έχουν άλλη άποψη. Ο κιθαρίστας Tony Iommi ξεκαθαρίζει πως ο μπασίστας Geezer Butler έγραψε τους στίχους αφού είδε έναν μεθυσμένο άντρα έξω από ένα μπαρ που έμοιαζε με ξωτικό. Ο ίδιος ο Butler έχει δηλώσει πως απλά είχε επηρεαστεί από τον μάγο Gandalf, βασικό χαρακτήρα στη γνωστή τριλογία “Lord of the rings”.
Ο βαρύς ήχος, σε συνδυασμό με το πρώτο κουπλέ, που διαγράφει ένα μουντό σκηνικό (“Misty morning, clouds in the sky”), μέσα στο οποίο ο μάγος «ρίχνει τη σκιά του» (“Casting his shadow”), δημιουργεί λιγότερο την εντύπωση ενός καλού, παρδαλού μάγου που διώχνει τη θλίψη και περισσότερο εκείνη μιας φιγούρας σκοτεινής και επιβλητικής.
Στον αντίποδα, ο Marc Bolan, ο άνθρωπος που κατ’ ουσίαν κρυβόταν πίσω από το όνομα των T-Rex, με τη βοήθεια του παραγωγού Tony Visconti, μεταμφιέζεται σε ξωτικό ο ίδιος και χώνεται μέσα τα δάση, όπου συναντά τον δικό του μάγο. Με γερές βάσεις στη folk και γοητευτικές ηλεκτρικές πινελιές, το τραγούδι σταδιακά μετατρέπεται σε παγανιστικό άσμα, όπου ο Bolan ουρλιάζει τα μυστικά λόγια σε μια γλώσσα που δεν γνωρίζει ο δυτικός νους. Οκτώ λεπτά μυστικού παραληρήματος, η ακουστική κιθάρα κοπανιέται αλύπητα, τα ηλεκτρικά σολάκια τσιμπούν σαν μέλισσες και τα βιολιά του Visconti κυριεύουν σώμα και πνεύμα.
Οι δύο μάγοι έχουν ένα κοινό: Τη σκιά που τους περιβάλλει (και στους T-Rex: “Shadows followed him around”). Οι διαφορές όμως ουσιώδεις. Στους Sabs ο μάγος ενεργεί. Για τον Bolan είναι ένα ον που διαβάζει τη σκέψη (“knew why people laughed and cried”), αρθρώνει φανταστικά λόγια (“Wonderful things he said”) και μένει σε μια καλύβα που δημιουργεί δέος (“Golden eagles at his door / cats and bats played on the floor”). Αν στους πρώτους το τραγούδι ανταποκρίνεται σε ένα βροχερό, βρετανικό φθινόπωρο (έστω και αν οι στίχοι από το δεύτερο κουπλέ προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο), στον δεύτερο ένα χοροπηδηχτό ξωτικό προσπαθεί να διώξει την καταχνιά και να φέρει την άνοιξη με τον ιεροτελεστικό του ύμνο.
