Πώς επιλέγουμε αυτόν που θα ερωτευθούμε σύμφωνα με την θεωρία των αντικειμενότροπων σχέσεων

Η θεωρία των αντικειμενότροπων σχέσεων, περισσότερο από τις άλλες θεωρίες εστιάζεται στην ψυχολογική κατάσταση του ερωτευμένου. Η λέξη “ αντικείμενο” αναπλάθει την εικόνα του άψυχου. Όμως η σημασία της λέξης σε σχέση με την θεωρία των αντικειμενότροπων σχέσεων εόναι πολύ διαφορετική.

Το αντικείμενο είναι μια εσωτερική αναπαράσταση ενός προσώπου, ενός πράγματος, μιας σχέσης ή ενός γεγονότος που έχει γίνει τμήμα του ψυχικού κόσμο του ατόμου.

Το πεινασμένο μωρό δεν έχει την εσωτερική εικόνα της μητέρας γι αυτό κλαίει. Μόλις η μητέρα “εσωτερικευτεί”. Το μωρό μπορεί να αντιμετωπίσει την παροδική απουσία της. Η εσωτερικευμένη εικόνα της δηλώνει ότι θα επιστρέψει. Στους ενήλικες, το εσωτερικευμένο αντικείμενο της μητέρας εμπεριέχει την συγκεκριμένη αναπαράσταση της μητέρας τους, πως ήταν στα διαφορετικά στάδια της ζωής της, όπως και μια αφηρημένη εικόνα η οποία επηρεάζεται από πολιτιστικά πρότυπα και σπουδές, συλλογές μύθων περί μητρότητας.

Η οθόνη που φιλτράρει τα αντικείμενα ορίζεται από την ηλικία, την κληρονομικότητα και τις εμπειρίες του παρελθόντος. Ένα μωρό αντιλαμβάνεται την μητέρα του διαφορετικά από ένα άνθρωπο πενήντα ετών.
Όλες οι εσωτερικευμένες εικόνες φυλάσσονται ταυτόχρονα στην ψυχή.

Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι εκπλήσσονται όταν βλέπουν το πόσο ηλικιωμένοι και αδύνατοι φαίνονται οι μητέρες και οι πατέρες όταν φθάνουν σε μεγάλη ηλικία. Οι καινούργιες εικόνες έρχονται σε αντίθεση με τις εικόνες από την παιδική ηλικίας, όπου ο γονιός ήταν νέος και δυνατός.

Οι θεωρητικοί των αντικειμενότροπων σχέσεων υποθέτουν ότι ο εσωτερικός μας κόσμος αποτελείται από αντικείμενα και αντικειμενότροπες σχέσεις -την εσωτερική μας αντίληψη για τις σχ'εσεις μεταξύ διαφόρων αντικειμένων. Οι σχέσεις μεταξύ εραστών, όπως και οι άλλες προσωπικές σχέσεις είναι πάντα “αντικειμενότροπες”.

Μια από τις πιο διαπρεπείς θεωρητικούς της θεωρίας των αντικειμενότροπων σχέσεων είναι η Margaret Mahler. Όπως έχει σημειωθεί ήδη στην λεπτομεριακή παρουσίαση της δουλειάς της στο όγδοο κεφάλαιο η Margaret Mahler (1974) υποστηρίζει ότι ένα βρέφος έχει προσωπικότητα. Η προσωπικότητα είναι το αποτέλεσμα μιας εξελικτικής διαδικασίας η οποία ονομάζεται “ψυχολογική γένεση”.

Η εμπειρία της ενότητας με την μητέρα στην διάρκεια του πρώτου σταδίου συμβίωσης - όταν γίνεται η ανάπτυξη του μωρού, είναι ο θεμέλιος λίθος της ικανότητας δημιουργία των ερωτικών σχέσεων.
Η ψυχολογική γένεση εξελίσσεται από την ηλικία των έξη μηνών μέχρι των τριών ετών. Όταν το παιδί περάσει με επιτυχία αυτά τα στάδια, το αποτέλεσμα είναι “το πρώτο στάδιο ταυτότητας”

Η διαδικασία του “αποχωρισμού-εξατομίκευσης” συνεχίζεται στην διάρκεια ολόκληρης της ζωή και είναι περισσότερο έντονη στην εφηβεία, στο γάμο και στην τεκνοποίηση. Το άτομο που περνάει από αυτές τις διαδικασίες με επιτυχία είναι το άτομο με διαφοροποιημένη προσωπικότητα, ικανό και έτοιμο για σταθερές σχέσεις.

Με άλλα λόγια, για να θεωρηθούμε έτοιμοι για να αγαπήσουμε και να κάνουμε σχέση με κάποιο άλλο άτομο και όχι με την αντανάκλαση του εαυτού μας σε αυτό το άτομο, πρέπει να είμαστε εξατομικευμένοι.
Όλοι πασχίζουμε να καταφέρουμε να ισορροπήσουμε μεταξύ μιας ενότητας – ζευγάρι – και της ανάγκης μας να είμαστε μονάδα. Είναι μια μάχη μεταξύ συνοχής και εξατομίκευσης ( Bkatt& Blass, 1996).

Το “επίπεδο διαφοροποίησης” που μπορεί να επιτευχθεί από την οικογένεια μας ασκεί σημαντική επίδραση στην ποιότητα της ερωτικής σχέσης. Δηλαδή μπορεί να θεωρηθεί ότι, εάν η πρώτη δυαδική εμπειρία με την μητέρα είναι τρυφερή και στοργική, “ θα έχει γίνει το πρώτο, και ίσως το πιο σημαντικό, βήμα προς ένα επιτυχημένο γάμο. ( Dicks, 1967)

Απόσπασμα από το βιβλίο της Ayala Malach Pines "Πως και γιατί ερωτευόμαστε", Εκδόσεις Περίπλους

Πηγή: kerentzis.blogspot.gr