Όταν ήμασταν μικροί, πριν από αρκετές δεκαετίες και παρακολουθούσαμε ξένες εφημερίδες, περιοδικά και ραδιόφωνο, πάντα οι αναφορές τους αφορούσαν καλλιτέχνες που είχαν επιτυχία στα τελευταία 6 το πολύ 10 προηγούμενα χρόνια με διάφορες ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως ας πούμε μερικές επιτυχίες του Frank Sinatra, του Dean Martin, ένα Hello Dolly του Louis Armstrong και ελάχιστα άλλα μετρημένα στα δάκτυλα με μία περιοδική επιτυχία και ύστερα επιστροφή στην λήθη.
Αυτό συνεχίσθηκε και στις επόμενες δεκαετίες μέχρι τα μέσα τα '80 περίπου και άλλαξε με την εμφάνιση του λεγόμενου εναλλακτικού ροκ το οποίο υιοθέτησαν σχεδόν όλα τα νεανικά μουσικά περιοδικά που μέχρι τότε είχαν ανακατεμένα δημοσιεύματα ποπ και ροκ.
Το εναλλακτικό ροκ έκανε τον κύκλο του και σχεδόν πέρασε στο περιθώριο, σήμερα είναι σχεδόν ανύπαρκτο κι όμως μέχρι και πέρυσι, όλα σχεδόν τα μουσικά περιοδικά και Site συνέχιζαν να γράφουν για καλλιτέχνες που είχαν εμφανισθεί για πρώτη φορά πριν από 25 χρόνια, κάτι που θα ήταν αδιανόητο το 1970. Σκεφτείτε όσοι έχουν ζήσει την εποχή, να έγραφαν όλοι για τις μεγάλες ορχήστρες του '40, μιλάμε για την απόλυτη τρέλα.
Μα θα μου πει κάποιος, πάντα υπάρχουν αυτοί που έχουν διαφορετική γνώμη, Ζουγρή πάλι γράφεις μπούρδες, τα περιοδικά γράφουν για τον Beck (47 ετών) γιατί η μουσική δεν έχει αλλάξει, όπως άλλαζε συχνά όταν ήσουν νέος.
Με την αλλαγή τακτικής, σιγά σιγά θα επανέλθουμε σε φυσιολογικές καταστάσεις, όπως παλιά, δεν μπορούμε να αγνοούμε αυτά που ακούνε οι νέοι, πάντα αυτοί έδιναν το στίγμα, όχι οι 60αρηδες.
Αυτή είναι η διαφορά μας, η μουσική έχει αλλάξει εδώ και πολλά χρόνια, η νεολαία ακούει εντελώς διαφορετικά πράγματα από τους σημερινούς φίλους της μουσικής που έχουν περάσει τα 50, με το βάρος εδώ και πολλά χρόνια να έχει πέσει στο Χιπ χοπ.
Αυτό το κατάλαβαν, εδώ και μερικούς μήνες τα μεγάλα Αμερικάνικα site και έκαναν στροφή στην ποπ και το χιπ χοπ, κάτι που θα ήταν αδιανόητο πριν από 1 χρόνο.
Όσοι από το παρελθόν έχουν ηχογραφήσει διαχρονική μουσική δεν κινδυνεύουν από τον χρόνο, θα μείνουν για πάντα στην ιστορία, πιθανότατα όχι βέβαια όπως έμειναν οι μεγάλοι της κλασικής μουσικής, όμως θα μείνουν και θα ξέρουν οι φίλοι της μουσικής τους Velvet Underground και τον Eno μαζί με πολλούς άλλους και το 2132.
Να τηρούμε αποστάσεις από την δεκαετία του '60 μας συνιστούν διάφοροι, μα οι Beatles είναι ίσως οι πιο εμπορικοί καλλιτέχνες του 21ου αιώνα και οι Rolling Stones μαζεύουν τον περισσότερο κόσμο στις συναυλίες τους.
Ο Steven Wilson που είναι Νο 3 αυτή την εβδομάδα στην Αγγλία, είναι ήδη 49 ετών και έχει 30 χρόνια πετυχημένης πορείας πίσω του και δεν έγινε αυτό που αποκαλούμε superstar, έχει τους φίλους του, αλλά δεν είναι η μουσική της εποχής μας.
Οι μουσικοί της εποχής μας, δυστυχώς για πολλούς από εσάς είναι ο Kendrick Lamar και πολλοί άλλοι μαύροι που κατεβάζουν εκατομμύρια φορές οι πιτσιρικάδες κι αυτό συμβαίνει εδώ και χρόνια.
Κανείς δεν σας εμποδίζει να ακούτε τον Santana και τους ανάλογους, αλλά αυτοί πια είναι μόνο ιστορία, δεν μπορούν ' να μιλήσουν' στους νέους με τις νέες τους ηχογραφήσεις, παρά μόνο με τις παλιές.
Κώστας Ζουγρής
