Δεν ξέρω πόσο εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό, αλλά εγώ κι ο Πετρίδης από μικρά παιδιά συνηθίσαμε να ακούμε μουσική, από το πρωί μέχρι το βράδυ, σε τέτοια συχνότητα που μερικές φορές ίσως ενοχλεί αυτούς που ζούνε κοντά μας.
Πώς μπορούμε να ξεχάσουμε πχ τις νυχτερινές σκοπιές με το τρανζιστοράκι κολλημένο στο αυτί μας, τις γρήγορες καλοκαιρινές βουτιές για να βγούμε έξω να ακούσουμε την αγαπημένη μας ραδιοφωνική εκπομπή και πολλά άλλα.
Ακόμα και τα όνειρα μας, όσα θυμόμαστε, τα μετατρέπουμε σε σκέψεις που συνδυάζονται με τραγούδια και σας τα μεταφέρουμε.
Ξέρω, είναι ενοχλητικό να σου κάνει κάποιος τον έξυπνο, αλλά η απλή λογική συνήθως μας βοηθάει να βγάζουμε σωστά συμπεράσματα.
Αυτό που βοήθησε όλα αυτά τα χρόνια εμένα και τον Πετρίδη στο να πετύχουμε, ό,τι πετύχαμε, ανεξάρτητα του αν αυτό είναι σημαντικό ή όχι, είναι η δυνατότητα του να ξεχωρίζουμε πάντα την καλή μουσική, σε κάθε είδος, ανεξάρτητα του αν ήταν Ελληνική, ροκ, τζαζ, ποπ, σόουλ κλπ.
Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι πάντα λένε την γνώμη τους και προτείνουν πράγματα, όμως συνήθως πέφτουν στην παγίδα του να προσπαθούν να προτείνουν ότι πιο άγνωστο υπάρχει για να καταφέρουν να ξεχωρίσουν.
Για να το κάνεις αυτό όμως, πρέπει πραγματικά να έχεις την ικανότητα να ξεχωρίζεις την καλή μουσική και αυτό δεν είναι εύκολο. Από την πρώτη ημέρα που εμφανίσθηκε αυτή η σελίδα και δεκαετίες πριν μέσω της ραδιοφωνικής εκπομπής, πάντα πέρναμε το ρίσκο και προτείναμε καινούργια πράγματα που όσοι μας παρακολουθούσαν, διαπίστωναν στην συνέχεια ότι μας δικαίωναν.
Και δεν μιλάμε για γνωστά πράγματα, όταν οι άλλοι πρότειναν τον τάδε άγνωστο, εμείς προτείναμε τους Frank Ocean, Kendrick Lamar, Lorde, Dire Straits, Cure, Joy Division, Depeche Mode και εκατοντάδες άλλους.
Αυτή απλά είναι η διαφορά μας από όσους ήταν ή είναι στον χώρο, όλοι προτείνουν νέα ονόματα, άλλοι δικαιώνονται σχεδόν πάντα και άλλοι σχεδόν ποτέ.
Δεν γινόντουσαν βέβαια όλοι superstars, αλλά ήταν καλοί, όπως αυτή η Ιταλίδα που άκουσα πριν από λίγο στο ραδιόφωνο μέσω του διαδικτύου και οδήγησε σ'αυτό το κομμάτι.
Είναι γεννημένη στην Ιταλία, ζει στο Λονδίνο, παίζει σύγχρονη τζαζ και ομολογώ ότι δεν την ήξερα. Δεν θα γίνει ίσως ευρύτερα γνωστή, είναι όμως καλή και σκέφτηκα να την γνωρίσω σε όσους δεν την ξέρουν. Maria Chiara Argirò Quintet.
Άπειρη η δισκοθήκη μας, αλλά πάντα θα υπάρχει κάτι καινούργιο να μάθουμε.
Κώστας Ζουγρής
