Θυμάμαι στην δεκαετία του '90, τότε που πήγαινα αρκετά συχνά στο Λονδίνο, το πόσο φανατικά υπέρ του Blair ήταν το σύνολο των μουσικών, συγκροτήματα, τραγουδιστές και άνθρωποι της δισκογραφίας που μου έλεγαν πόσο ήθελαν να τελειώνει γρήγορα η εποχή της Thatcer.
Και μένα μου φαινόταν πιο συμπαθής και τον προτιμούσα για πρωθυπουργό της Βρετανίας το '97, παρ' όλο που δεν θα έπρεπε καν να ενδιαφέρομαι, ακολουθώντας την ιστορία, είτε ήταν εργατικοί ή συντηρητικοί στην κυβέρνηση.
Όλοι γνωρίζουμε πλέον την εξέλιξη του Blair και το πόσο αντιπαθής έγινε στα χρόνια της εξουσίας του στην Βρετανία, αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη, ακόμα και σήμερα σκοτώνεται κόσμος σε διάφορα μέρη του πλανήτη, από τις λάθος αποφάσεις του, όπως το έχει παραδεχθεί και ο ίδιος.
Μέσα σε λίγα χρόνια, έχασε την δημοτικότητα του και οι φίλοι του μουσικοί, τον ξέχασαν.
Απελπισμένοι νέοι και μεγαλύτεροι, απ' την ανεργία και τον αυταρχισμό της Τερέζα στην Αγγλία, στράφηκαν, ίσως δικαιολογημένα, 20 χρόνια μετά προς τον Corbyn, ιδιαίτερα ο μουσικός κόσμος ήταν όλος μαζί του.
Δεν ξέρουμε ποιες θα είναι οι εξελίξεις και ποιος θα κάνει κυβέρνηση στην Βρετανία, να ελπίζουμε να μην έχουμε όμως μία ακόμα περίπτωση Blair.
Προσοχή, δεν έχω καμία διάθεση να υπερασπισθώ την Τερέζα Μέη, για τις επιλογές της, όπως απομακρυσμένος ήμουν και από τους δύο στο Αμερικάνικο παιχνίδι εξουσίας, Trump, Clinton.
Όσοι βλέπετε το House Of Cards, πιστεύω ότι έχετε καταλάβει το παιχνίδι εξουσίας και πως χειραγωγείται ο κόσμος.
Γιάννης Πετρίδης
