Μήπως τελικά είμαστε μειοψηφία?

Με βαριές κατηγορίες οδηγήθηκαν στην εισαγγελία Πειραιά οι συλληφθέντες για λαθρεμπόριο καυσίμων, κι όμως κάποιοι τους χειροκρότησαν κατά την προσαγωγή και αποχώρησή τους.

Μπορεί οι άνθρωποι να αποδειχθεί ότι είναι αθώοι, αλλά η υποστήριξη που εκφράζουν με τα χειροκροτήματα οι φίλοι και ίσως συγγενείς τους δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο στην σύγχρονη Ελληνική κοινωνία που οι πολιτικοί της συχνά παίρνουν θέση ακόμα και για περιπτώσεις περιστατικών σε άλλες χώρες όπως η Βενεζουέλα και η Αργεντινή.

Μια χώρα που κυβερνάτε από πολιτικούς Β΄ κατηγορίας, έχει αντιπολίτευση επίσης Β΄ κατηγορίας, τα δε υπόλοιπα κόμματα είναι αντάξια τους, κι όμως όλοι κόπτονται για την Δημοκρατία την οποία κανείς δεν θέλει βέβαια να εφαρμόσει στην πράξη, αλλά μόνο στα λόγια.

Στα λόγια έχουμε πλεόνασμα σύμφωνα με την κυβέρνηση, στα λόγια με το μαγικό λυχνάρι θα τα διορθώσει όλα μόλις και αν αναλάβει η σημερινή αντιπολίτευση, από τα υπόλοιπα μικρότερα κόμματα, τα δεξιάς κατεύθυνσης παίρνουν αριστερές θέσεις και τα αριστεράς, δεξιές, ένα γενικό μπάχαλο δηλαδή όπου υποτίθεται ότι τσακώνονται οι υπέρ του μνημονίου με αυτούς που είναι εναντίον.

Με την διαφορά ότι το μνημόνιο τελειώνει και απλά ότι μας κάνουν τώρα, θα μας το κάνουν με άλλη ποιο light ονομασία.

Η ουσία είναι ότι αυτοί που ζούσανε και ζουν σε βάρος των υπολοίπων είναι περισσότεροι από όσους νομίζουμε και κάθε μέρα αντί να μειώνονται, αυξάνονται.

Ο ένας μας λέει ότι με την βοήθεια του Θεού τα καταφέραμε, ο άλλος δεν είναι θρήσκος από ότι λένε, αλλά αυτοί που πάνε όλο και πιο κοντά στην κόλαση, είμαστε εμείς, αλλά για αμαρτίες άλλων.

Βασικά όποτε βλέπει ο Έλληνας κάποιον να έχει συλληφθεί, πάντα είναι υπέρ του ανεξάρτητα του αν έχει κάνει φόνους, έχει κλέψει ή έχει κάνει οτιδήποτε παράνομο.

Όποιος κοροϊδεύει το κράτος είναι ο μάγκας και το κράτος και η δικαιοσύνη οι κακοί, βέβαια τελικά τον λογαριασμό τον πληρώνουν συνήθως αυτοί που δεν συμμετέχουν σε αξιόποινες πράξεις, αλλά παράλληλα δεν ανήκουν και στην εξουσία, κάποιος πρέπει να πληρώσει τελικά, η μπάνκα ποτέ δεν χάνει.

Κώστας Ζουγρής