Κάθε ζωτικό ψεύδος απαιτεί ιστορίες συγκάλυψης

Ο Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας Ερρίκος Ίψεν εφηύρε τον όρο «ζωτικό ψεύδος», για την έμφυτη ανάγκη ορισμένων ανθρώπων να ζουν με ψέματα και μέσα σε ψέματα, μεγάλα ή μικρά, ώστε να αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες μιας συνήθους οδυνηρής πραγματικότητας. Κάθε είδους ιδεοληψία, θρησκοληψία και φανατισμός έχουν την έδρα τους σε ένα ζωτικό ψεύδος.

Κάθε ζωτικό ψεύδος απαιτεί ιστορίες συγκάλυψης που αποκρύπτουν την απλή αλήθεια.

Το ζωτικό ψεύδος, δηλαδή η παραποίηση της πραγματικότητας και η αυταπάτη που το άτομο ή η ομάδα επιλέγει εξαπατώντας τον ίδιο της τον εαυτό, μπορεί να οφείλεται σε αρκετούς παράγοντες όπως είναι ο φόβος της κατάρρευσης σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο αλλά και σε βαθύτερες ανάγκες ή εσωτερικευμένες αναπαραστάσεις σημαντικών προσώπων που έχουν τις ρίζες τους στην παιδική ηλικία.

Το φαινόμενο του ζωτικού ψεύδους που οδηγεί σε αυταπάτη αποτελεί το κλειδί για την κατανόηση ενός συνδρόμου που παρατηρείται στις ομάδες και επηρεάζει την ποιότητα των σχέσεων.

Από την σελίδα που έχει στο F/B ο Κώστας Σιέρρος