Καταλαβαίνω ότι πολλοί καλλιτέχνες που έχουν συμβάλλει με το ταλέντο τους στην εξέλιξη της μουσικής που αγαπάμε μετά το '60, παραμένουν σχεδόν άγνωστοι στην Ελλάδα.
Δυστυχώς σ' αυτή την ομάδα των σπουδαίων, αλλά υποτιμημένων στην χώρα μας μουσικών, ανήκει και ο Leon Russell
Είναι ίσως φυσικό, αφού ο Russell μεγαλούργησε κυρίως στην περίοδο 1965-75 που η πληροφόρηση στην Ελλάδα ήταν ελάχιστη γι' αυτή τη μουσική.
Σας θυμίζω για παράδειγμα ότι στην ίδια περίοδο οι δίσκοι του David Bowie είχαν σχεδόν αγνοηθεί από το Ελληνικό κοινό, εκτός βέβαια από κάποιους ελάχιστους 'ψαγμένους'.
Και έχω αποδείξεις γι' αυτό. Όταν τότε που εργαζόμουν στην Πόλυγκραμ/Ελλαδίσκ κυκλοφόρησα σε δίσκους 45 στροφών το Space Oddity και 2 χρόνια αργότερα το άλμπουμ του Leon Russell, Carney, ζήτημα είναι αν οι πωλήσεις τους πέρασαν τα 100-120 κομμάτια.
Για τον Bowie έπρεπε να έλθει το Gasoline χρόνια αργότερα και για τον Joe Cocker, ένα τεράστιο τραγουδιστή, το You Can Leave Your Hat On, για να κάνουν μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα.
O Joe Cocker όμως τις σπουδαίες ηχογραφήσεις του τις έβγαλε στις αρχές της δεκαετίας του '70 όταν συνεργάσθηκε με τον Leon Russell στο Mad Dogs and Englishman με μία ανεπανάληπτη εκτέλεση με την απόλυτη συμμετοχή του Leon στο τραγούδι The Letter.
Σήμερα για 2 ώρες, από τις 6 μέχρι τις 8 στο Βήμα fm μερικά από τα αριστουργηματικά τραγούδια που έχει γράψει, αλλά και οι συνεργασίας του με μερικά από τα ιερά τέρατα του ροκ.
Και οι 2 ώρες που θα του αφιερώσω, είναι ελάχιστες μπροστά σ'αυτά που μου έχει χαρίσει.
Γιάννης Πετρίδης
