Εδώ και αρκετά χρόνια το ποδόσφαιρο αντικατοπτρίζει την εικόνα του Ελληνικού κράτους και έχει χάσει οριστικά την αθωότητα του κατευθυνόμενο από μη αθλητικά ιδεώδη, αλλά από προσωπικές φιλοδοξίες των παραγόντων, πρόθυμους εθελοντές που υλοποιούν με διάφορους τρόπους τις επιδιώξεις τους και ένα κοινό που εκτονώνει τα χειρότερα ένστικτα του με κάθε τρόπο.
Όταν αυτή η ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα μεταφερθεί οριστικά και σε όλη της την έκταση στην υπόλοιπη κοινωνία, θα τελειώσουμε σαν χώρα.
Οι εξελίξεις δείχνουν ότι είμαστε πολύ κοντά, δεν είναι θέμα οπαδών μίας ομάδας, όλοι οι φίλαθλοι είναι 'αγανακτισμένοι', όπως ήταν και οι πολίτες από το 2008 και με κάθε ευκαιρία εκδήλωναν την αγανάκτηση τους καταστρέφοντας ξένες περιουσίες και σκοτώνοντας κόσμο όπως στην περίπτωση της Μαρφίν.
Σε μικρότερο βαθμό, αυτός ο τριτοκοσμικός φανατισμός υπάρχει και στο μπάσκετ, απλά είναι ζήτημα χρόνου να μεταφερθούν τα επεισόδια και στην καθημερινή μας ζωή, οι αφορμές είναι δίπλα μας και με την ανοχή η ηλιθιότητα κάποιων καραδοκούν να διαλύσουν την χώρα.
Μην σας ξεγελάει η συνήθως ηρεμία των οπαδών μιας συγκεκριμένης ομάδας, κι αυτοί έχουν το μικρόβιο μέσα τους, το έδειξαν στον πρόσφατο διεθνή αγώνα, ασχέτως αν ο τύπος δεν έδωσε τις διαστάσεις που έπρεπε.
Όλους τους 'τρώει' ο πισινός τους για φασαρία και δυστυχώς αυτό πια δεν είναι μόνο Ελληνικό, αλλά και Ευρωπαϊκό φαινόμενο, η βία αναζητεί τρόπους για να εκδηλωθεί.
Κώστας Ζουγρής
