Η εποχή των έξι ψηφίων και των 45 στροφών

Η εποχή των έξι ψηφίων και των 45 στροφών

Την αρχαία εποχή - που για εμάς τους προψηφιακούς ήταν μόλις χθες - ο προϊστορικός ΟΤΕ έστελνε κάθε τόσο στα σπίτια δωρεάν τους τηλεφωνικούς καταλόγους της πόλης. Σε ογκώδεις τόμους. Από το Α ως το Ι κι από το Κ ως το Ο. Και, ίσως, ένας τόμος ήταν σχεδόν αφιερωμένος στο Τεράστιο Π, αφετηρία πλήθους επωνύμων παπαδοπαίδων από 'Παπα-'. Κάπου εκεί μέσα βρίσκαμε και το δικό μας όνομα, στους αμέτρητους Παπαγεωργίου της Αθήνας. Και, πλάι, το εξαψήφιο τηλέφωνο του σπιτιού μας. Εκεί βρίσκαμε και τα έξι ψηφία όλων των άλλων, φίλων και γνωστών, δικηγόρων και γιατρών, από Πι, από Βήτα κι από Ψι. Και της Κυψέλης, άρχιζαν από '8'.

Τα κλειστά, ερημωμένα σπίτια της Αθήνας πάντα μου θυμίζουν εκείνους τους τηλεφωνικούς καταλόγους του ΟΤΕ. Γιατί, στα σκαλιά μιας μονοκατοικίας που ήταν έρημη στη Φωκίωνος Νέγρη ως τα τέλη της δεκαετίας του '70, έβλεπα όταν ήμουν παιδί να στοιβάζονται για χρόνια τόμοι τηλεφωνικών καταλόγων, σε διαφορετικά χρώματα που ξεθώριαζαν από τον ήλιο και την υγρασία. Ο διανομέας τους άφηνε εκεί και η στοίβα πάλιωνε στο μάρμαρο. Και η αυλή γέμιζε χόρτα και το σπίτι με γοήτευε όλο και περισσότερο και αποκτούσε μεγάλο μυστήριο, ειδικά την εποχή που ο κήπος της ήταν πιο θλιβερός και γκρίζος.

Η Φωκίωνος Νέγρη και οι γύρω δρόμοι είχαν τότε ακόμη πολλά δισκάδικα - και αυτά μαγικά και με τη δική τους μυρωδιά. Στοίβες οι δίσκοι στα σπίτια. Ήταν κάτι σαν "η εποχή των 6 ψηφίων και των 45 στροφών".

Κάπως, το κλειστό σπίτι με τους καταλόγους, είχε το δικό του τραγούδι στο μυαλό μου. Από ένα ξεχωριστό δισκάκι που είχα ανακαλύψει στο σπίτι μας, πολύ ρομαντικό. Ερχόταν στο κεφάλι μου κάθε φορά που κοιτούσα τη χορταριασμένη αυλή, την εξώπορτα και τα λευκά σκαλιά με τους στοιβαγμένους καταλόγους. "The Windmills of Your Mind", τόσο μυστηριακό όσο αυτό το σπίτι.. Το άκουγα κι έβλεπα σύννεφα να τρέχουν και να στροβιλίζονται και ανέμους να σαρώνουν φύλλα.

Τι φαντάζεται κανείς όταν είναι παιδί. Μεγάλη επιτυχία η ταινία, η "Υπόθεση Τόμας Κράουν", αλλά εγώ ιδέα δεν είχα, ούτε την είχα δει κι ούτε είχα ανακαλύψει το σεξ απίλ του Στιβ Μακ Κουίν και της Φέι Ντάναγουεϊ. Ήξερα μόνο το τραγούδι -αποστηθίζοντας τους στίχους λάθος- και το 'χα συνδέσει με το φθινόπωρο και τα χορταριασμένα σκαλοπάτια.

Του σπιτιού που κανείς δεν το ξανάνοιξε ώσπου το έριξαν κι έμεινε "στους ανεμόμυλους του μυαλού μου". Μαζί με τους τηλεφωνικούς καταλόγους του ΟΤΕ που άφηναν οι διανομείς στα σκαλιά και στα θυρωρεία.

Τα ακατοίκητα σπίτια με τα λουκέτα στις γειτονιές, μου ξεκλειδώνουν πάντα την ίδια ανάμνηση σε 45 στροφές.

"Like a circle in a spiral,
like a wheel within a wheel
Never ending or beginning
on an ever spinning reel
As the images unwind,
like the circles that you find
in the windmills of your mind"

Παπαγεωργίου Μαρίνα