Για ονειροπόλους ραδιοφωνατζίδες...

Για ονειροπόλους ραδιοφωνατζίδες...

Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη

Μια φορά και ένα καιρό ήταν λέει ένα μαγικό μέσο επικοινωνίας που αγαπούσε τρελά τη μουσική και ήταν παντρεμένο με τη φαντασία. Τώρα για κάποιους θεωρείται απλά ξεπερασμένο. Στους περισσότερους αρέσει το φόρα παρτίδα, το ξεγύμνωνα και ειδικότερα του φατσοβιβλίου, με τη φαντασία και το μυστήριο να πηγαίνουν περίπατο. Μέσα σε όλη αυτή την υπερδιέγερση της όρασης, η ακοή μαζί με το καλό γούστο υποχωρεί. Υποχωρεί; Ναι..όχι όμως από παντού… Υπάρχει ένα γαλατικό χωριό της μουσικής που αντιστέκεται και έχει ακόμη το μαγικό ζωμό της να δίνει δύναμη σε όσους αποφασίσουν να εισέλθουν των τοίχων του. Μιλάω βέβαια για την «συμμορία» του από τις τέσσερις στις πέντε που με δρυΐδες τον Γιάννη και τον Κώστα μας έβαλε στο τριπάκι για τα καλά. Διαβάζοντας τις ανησυχίες, του Κώστα ιδιαίτερα, μήπως πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας και κατανοώντας την αβεβαιότητα του αύριο συνεχίζω να ακούω με τον παραδοσιακό τρόπο τραγούδια και άλμπουμ, όπως και πολλοί που κατέθεσαν τα αγαπημένα της χρονιάς που πέρασε. Είναι εκπληκτικό που αυτό μπορεί να γίνει ακόμη και σήμερα στην ψηφιακή εποχή.

Χαιρόμαστε που είμαστε μια εκλεπτυσμένη μειονότητα, για να θυμηθώ μια περιγραφή από μια συζήτηση για μουσική δεκαετίες πριν σε κάτι σεμινάρια ραδιοφωνίας μου είχε πει και ο Γιώργος Παπαστεφάνου.

Με τις σκέψεις αυτές ορίστε μερικές μουσικές προτάσεις.

Loma - Black Willow

Η πρώτη δουλειά του αμερικάνικου τρίο σχεδιάζεται για τα μέσα του Φεβρουαρίου, μέχρι τότε το ένα από τα δύο τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει. Άκρως εθιστικό…