Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη
Ήχοι του σήμερα, αφεθείτε στον κόσμο τους και συνταξιδέψετε μαζί τους θα σας ανταποδώσουν γενναιόδωρα την επένδυση του προσωπικού χρόνου σας.
Isaac Delusion – Rust and Gold (2017)
Το συγκρότημα από το Παρίσι έχει στο ενεργητικό του από το 2012 που εμφανίστηκε 3 Ep και έναν δίσκο, το ομότιτλο ντεμπούτο τους, το 2014. Ιδρυτικά μέλη οι Loïc Fleury και Jules Paco συμφοιτητές στο κολλέγιο ένωσαν τις ετερόκλητες μουσικές επιρροές τους για να δώσουν έναν ήχο κολάζ. Ο Fleury, ο τραγουδιστής της μπάντας, επιλέγει να ερμηνεύσει κυρίως στα αγγλικά, κάτι που κουβαλάει μαζί με τις κλασσικές ροκ μουσικές επιρροές του πατέρα του, Neil Young – Pink Floyd – Rolling Stones. Στο γκρουπ προστέθηκαν σταδιακά άλλα τρία μέλη εξελίσσοντας τον ήχο τους έτσι ώστε στην δεύτερη αυτή δουλειά τους να προτείνουν ονειρική ποπ, αλλού ηλεκτρονικά μπλουζ και σε άλλες στιγμές την φανκ ποπ που γνωρίζει δοξασμένες στιγμές εδώ και 20 χρόνια στη Γαλλία.
Loic Fleury (τραγούδι - κιθάρα), Jules Pacotte (πλήκτρα και κιθάρα), Nicolas Bourrigan (μπάσο), Bastien Dodard (πλήκτρα και κιθάρα), Cédric Laban (ντραμς).
Ακούστε τα: Take the Crown, Black Window, Sinner, Isabella, How much you want her (2017), Distance, The Voyager.
Texas – Jumb on Board
Η σκοτσέζικη μπάντα έχει αισίως φτάσει τα 31 χρόνια ζωής, 28 δισκογραφικής από το Southside του ‘89. Μπορεί να μην έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια ένα σούπερ γκρουπ αλλά χαίρονται την υποστήριξη φανατικών οπαδών και με μια τέτοια περσόνα ως frontwoman ποιος μπορεί να τους πει ότι δεν το αξίζουν, φανατικοί οπαδοί που την ακολούθησαν και στα δύο προσωπικά της άλμπουμ. Υπάρχουν άλλωστε τα τραγούδια να σφραγίζουν αυτή τη σχέση, όπως τα: I don’t want a lover, Say What You Want, Summer Sun, Inner Smile,κ.α. Τέσσερα χρόνια από την τελευταία φορά που είχαμε δουλειά τους με νέα τραγούδια έρχεται το υπερυθμικό J.O.B.. Ο ήχος βασισμένος όσο ποτέ σε μια neo disco ρυθμολογία, η παραγωγή είναι ξανά μια εσωτερική υπόθεση, από τον κιθαρίστα John McElhone και τα φωνητικά της 50χρονης οσονούπω Sharleen να ακούγονται κάθε άλλο παρά κουρασμένα. Οι ηχητικοί πειραματισμοί δεν ήταν ποτέ το φόρτε του γκρουπ αλλά μια χούφτα radio friendly ποπ ροκ τραγούδια βρίσκονται και πάλι εδώ.
Ακούστε τα: Can’t Control, Let’s Work It Out, It Was Up To You, Round The World, Great Romances
Digger Barnes – Near Exit 27
Το ταξίδι της μουσικής σε φέρνει σε αγαπημένους τόπους συχνά μέσω παράξενων και απρόσμενων διαδρομών. Η φολκ κάντρι μουσική όπως επανειλημμένα τα τελευταία 40 χρόνια έχουν πει ο Γιάννης και ο Κώστας δεν είναι για να παραβλέπεται. Ένας θησαυρός που σε αυτή τη μεριά του κόσμου γεωγραφικά, μακριά από την παραδοσιακή πηγή της, συχνά προσπερνιέται. Κατά μια περίεργη σύμπτωση τους τελευταίους μήνες το ταξίδι της κάντρι έφτασε στα αυτιά μου με αφετηρία πιο κοντινά μέρη από ότι βρίσκεται η άλλη πλευρά του ατλαντικού. Ήταν πριν λίγο καιρό η Σκωτία με τον εκπληκτικό δίσκο του Jeb Loy Nichols, Country Hustle και είναι αυτή τη φορά η Γερμανία με την τέταρτη δουλειά του Digger Barnes. Ο καλλιτέχνης από το Αμβούργο μεγαλουργεί μέσω της αμεσότητας της ζεστής φωνής του και της αφαιρετικής ενορχήστρωσης του νέο του άλμπουμ. Μια ηχητική όαση εν έτη 2017, μια αφορμή για μια ανακάλυψη έστω και δέκα χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία.
Ακούστε τα: Travellin Man, The Hoopoe, His Name is Dan, Take your Time, Last Dance, You Can’t Run From the Devil.
Fionn Reagan – The Meetings of the Water
Πέντε χρόνια πέρασαν από The Bunkhouse Vol. 1: Anchor Black Tattoo's ενώ από το 2011 έως το 2012 έβγαζε, έναν κάθε χρονιά. Ο 36χρονος ιρλανδός που είχε χαρακτηριστεί στο ντεμπούτο του το 2006, υποψήφιο για Mercury, The End Of History, από τον Βρετανικό τύπο ως η νέα μεγάλη ελπίδα της εγχώριας φολκ, φαίνεται ότι αποζητούσε έναν καλλιτεχνικό επανπροσδιορισμό. Δεν μπορώ να μη σκεφτώ ακούγοντας τους διάχυτους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς του, ότι μπορεί σε κάποια ζωντανή του εμφάνιση από το ακροατήριο να ακούσει το «…Ιούδα…», όπως και το ίνδαλμά του σε άλλες εποχές. Όπως και να έχει η αμεσότητα των συνθέσεων του χτυπάει τις πιο ευαίσθητες χορδές του ακροατή, ακόμη και στο ambient επίλογό του Tsuneni Ai, και μέσα στα σαράντα λεπτά του η ακουστική ποπ του καθηλώνει αρκεί να του δώσεις την προσοχή που του αξίζει. Απέχει βλέπεται παρασάγγας από την φαστ φουντ μουσική του σήμερα…
Ακούστε τα: Meetings of the Waters, Book of The Moon, Cape of Diamonds, Up into The Rafters, Turn the Skies of Blue On.
Izo Fitzroy – Skyline
Η λονδρέζα δασκάλα φωνητικής και διευθύντρια γκόσπελ χορωδίας, κυκλοφορεί την πρώτη της δισκογραφική δουλειά εν έτη 2017. Έχοντας ένα ιδιαίτερο μέταλλο φωνής που ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων ερμηνευτριών της σόουλ είναι εύκολο να τραβήξει την προσοχή. Είναι αξιοζήλευτη η φωνητική πειθαρχία που έχει επιβάλει στον εαυτό της και η παντελή έλλειψη υπερβολής που συναντάς και στα δώδεκα τραγούδια του δίσκου. Το Skyline βουτάει στους ήχους του μπλουζ, της σόουλ, του φανκ, της τζαζ και της αγαπημένης της γκόσπελ για 50 λεπτά χωρίς να παρεκκλίνει ούτε μια στιγμή από τα μουσικά σημεία αναφοράς που τίθενται από το πρώτο κιόλας τραγούδι, το Break the Levee. Μπορώ να καταλάβω γιατί αποφάσισε να περάσει ένα μεγάλο διάστημα της περσινής χρονιάς στην Νέα Ορλεάνη, μαζεύοντας εμπειρίες σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μουσικά χωνευτήρια του κόσμου εδώ και σχεδόν 200 χρόνια. Οι μεγάλες μορφές της μουσικής που αγαπά και που σε μια διαδικτυακή συνομιλία μαζί της μου επιβεβαίωσε, θα ήταν περήφανες για την άψογη μαθήτρια τους. Ένα ζεστό και μεγάλο καλωσόρισμα σε μια καλλιτέχνης που θα μας απασχολήσει και στο μέλλον…
Ακούστε τα : Skyline, Heads Held High, Say Something, Shadowlands, I Keep You Guessing, Reckoning, Whisper in a Hurricane.
