Κριτική για το "Detroit" της Kathryn Bigelow

Κριτική για το "Detroit" της Kathryn Bigelow

Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

«Detroit»
7/10

Η βραβευμένη με Oscar σκηνοθέτις Kathryn Bigelow παραθέτει στην αρχή της ταινίας της μία σύντομη αναδρομή της ιστορίας των μαύρων της Αμερικής. Και έτσι φτάνει σε μία μεταμεσονύχτια αστυνομική επιδρομή σε παράνομο στέκι αφροαμερικανών στην 12th Street την Κυριακή της 23ης Ιουλίου 1967, γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή να ξεσπάσει στην πόλη του τίτλου μία σειρά αιματηρών επεισοδίων. Η – κατά κύριο λόγο λευκή – αστυνομία της περιοχής, με την συνδρομή της εθνοφρουράς, τα αντιμετώπισε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, βάσει των οδηγιών της πολιτικής ηγεσίας. 43 νεκροί, 1.189 τραυματίες, πάνω από 7.200 συλλήψεις και περισσότερα από 2.000 κατεστραμμένα κτήρια υπήρξε ο απολογισμός της 5ήμερης αναταραχής. Το Ντιτρόιτ αποτελούσε καζάνι που έβραζε - και λόγω της αστυνομικής βίας - οπότε ήταν θέμα χρόνου να ξεσπάσει επανάσταση από όσους στερούντο το αμερικάνικο όνειρο. Η εξέγερση των πεινασμένων θυμίζει τις ταραχές, που ξέσπασαν στο Λος Άντζελες το 1992, αλλά και τα πρόσφατα γεγονότα στο Φέργκιουσον (2014-15) επί προεδρίας Obama. Ο ρατσισμός και οι κοινωνικές ανισότητες δεν είναι ίδιον μόνο της Β. Αμερικής. Παρόμοιες εξεγέρσεις - λόγω και της βίας της ρατσιστικής αστυνομίας - σημειώνονται κατά καιρούς και στο Παρίσι από εξαθλιωμένους έγχρωμους μετανάστες.

Η Bigelow δείχνει τι προηγήθηκε της έξαρσης των λεηλασιών από τον ασυγκράτητο όχλο και παίρνει τον χρόνο της, για να αναπτύξει το σενάριο του συνεργάτη της Mark Boal (Zero Dark Thirty, The Hurt Locker), που επικεντρώνεται στο δολοφονικό περιστατικό, που συνέβη στο Algiers μοτέλ. Στο συγκεκριμένο κατάλυμα τρεις λευκοί αστυνομικοί και ένας μαύρος ιδιωτικός φρουρός προκάλεσαν ένα άνευ προηγουμένου αιματοκύλισμα με την εθνοφρουρά να νίπτει τας χείρας της. Και όλα αυτά ως συνέπεια της επιβολής του στρατιωτικού νόμου στην περιοχή, προκειμένου να σταματήσουν οι βανδαλισμοί. Δυστυχώς όμως έτσι περισσότερη εξουσία περιήλθε σε ανεύθυνους, επικίνδυνους και ρατσιστές ένστολους, που πυροβολούσαν πισώπλατα αθώους πολίτες.

Καλό είναι να μην ψάξεις για ήρωες στο φιλμ, γιατί δεν υπάρχουν. Στόχος για την Bigelow είναι να αναδείξει τα γεγονότα σε μία περίοδο, που την Αμερική κυβερνά ένας ρατσιστής Πρόεδρος. Ξεχωρίζει από όλο το νεανικό καστ η ερμηνεία του Will Poulter στον ρόλο ενός εκ των τριών αστυνομικών. Ίσως τον θυμάσαι με πρησμένη βουβωνική περιοχή στην χαζοκωμωδία We’re the Millers (2013) ή σε μικρούς ρόλους στα The Maze Runner (2014), The Revenant (2015) και War Machine (2017). Πρωταγωνιστεί επίσης η Gilly του Game of Thrones Hannah Murray, ενώ μάλλον αδιάφορος περνά ο John Boyega του Star Wars. Στους μικρούς ρόλους των δικηγόρων εμφανίζονται οι Jeremy Strong (Masters of Sex) και John Krasinski (Away We Go, The Office, 13 Hours). Σε χαρακτηριστικό ρόλο ντετέκτιβ ο Darren Goldstein του τηλεοπτικού The Affair, αλλά και ο Anthony Mackie.
Καλή η φωτογραφία του Barry Ackroyd (The Hurt Locker) και το μοντάζ των William Goldenberg (Zero Dark Thirty, Argo) και Harry Yoon.

Trivia: Στο περιστατικό ενεπλάκησαν μέλη του γκρουπ των Dramatics

https://www.youtube.com/watch?v=lPLTskhsqDQ

Το φωνητικό σύνολο ξεκίνησε την καριέρα του το 1964 και την περίοδο των γεγονότων αναζητούσαν το μεγάλο συμβόλαιο. Τελικά υπέγραψαν με την Stax το 1968. Ο ήχος της Motown διαρρέει την ταινία (Marvin Gaye, Martha and the Vandellas, Tammi Terrell, Brenda Holloway, The Elgins). Στο σάουντρακ περιλαμβάνεται το It Ain’t Fair (The Roots feat. Bilal),

το Grow από το μέλος του καστ Algee Smith (The New Edition Story, 2017),

αλλά και το I want to talk about you του John Coltrane,

που πέθανε στα 40 του, 6 μέρες πριν ξεκινήσουν οι ταραχές.

Η ταινία κυκλοφορεί στις 7 Σεπτεμβρίου 2017 από την Odeon