Κριτική για το "The Founder"

Κριτική για το "The Founder"

Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

«The Founder/Ο ιδρυτής μιας αυτοκρατορίας»

6/10

Η ταινία αφορά στην διαχείριση (management). Της δουλειάς σου, του εαυτού σου, των άλλων. Οι Αμερικάνοι πλέον εδώ και χρόνια - μέσω του κινηματογράφου - γράφουν την σύγχρονη ιστορία με τους δικούς τους ήρωες. Το φιλμ αφορά στον εμπνευστή της δικαιόχρησης (franchising) του ταχυφαγείου (fastfood) MacDonald’s. Η ιδέα φαντάζει πρωτότυπη. Είναι μια ιστορία, που ίσως δεν έχεις ξαναδιαβάσει. Ο Michael Keaton έρχεται με φόρα από το Birdman, που του άνοιξε την όρεξη για την διεκδίκηση ενός οσκαρικού αγαλματιδίου. Περιέργως από ένα σημείο και μετά το φιλμ κάθεται. Κάτι που ξεκινά με ενδιαφέροντα τρόπο, αρχίζει να γίνεται μία λεπτομερής καταγραφή των επαγγελματικών επιτυχιών του ήρωα, χωρίς να έχεις προλάβει να ταυτιστείς με κάτι από το σενάριο.

Ίσως να φταίει το γεγονός ότι η κεντρική μορφή της ταινίας ονόματι Ray Kroc είναι κατά βάση μία αντιπαθής και αμφιλεγόμενη φιγούρα, αφού δεν υπολογίζει κάτι στον δρόμο του προς την επιτυχία, όπως αυτή οριοθετείται στα πλαίσια του καπιταλισμού. Ας επισημανθεί ότι τους Ευρωπαίους ίσως παραξενέψει ο με το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου προφανής εμβολιασμός των Αμερικανών πολιτών με ενέσεις αυτοβελτίωσης μέσω μεθόδων, που αποτελούν προάγγελο της σημερινής προγύμνασης ζωής (life coaching). Η αντιμετώπιση της επί γης πορείας του ανθρώπου ως ένας συνεχής αγώνας για μεγαλύτερη επιτυχία και όλο και περισσότερα υλικά αγαθά, αρκετές φορές οδηγεί στο ανικανοποίητο. Η διάκριση μέσα σε ένα σύνολο φαίνεται ότι αποτελεί ένα μεγαλύτερο άγχος πολιτών, που ζουν σε μία χώρα με τεράστιο πληθυσμό. Ο πάσχων από ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας Ray Kroc, με αυτά τα δεδομένα, κατάφερε να κερδίσει, χωρίς να υπολογίζει το κόστος (σαν τον Trump;). Με την ίδια φόρα - με τον ηθοποιό που τον υποδύεται - καταγράφει την μία νίκη μετά την άλλη, κερδίζει το ένα τρόπαιο πίσω από το άλλο, αδιαφορώντας για τους κανόνες του έντιμου παιχνιδιού (fair game), χωρίς ηθικό κώδικα ακόμα και σε θέματα υγείας και οικογενειακής κατάστασης. Το πάθος της επιτυχίας τον τυφλώνει και τον οδηγεί. Ο δίκαιος αγώνας δεν είναι προτεραιότητα όταν ασκείς επιχειρηματική δραστηριότητα (business). Οι killers θα τον θαυμάσουν, οι ρομαντικοί και οι ανθρωπιστές θα τον μισήσουν.

Σκηνοθετεί ο John Lee Hancock, που συνήθως προσφέρει τακτοποιημένο θέαμα, χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις (Saving Mr. Banks, The Blind Side). Το σενάριο του Robert D. Siegel (The Wrestler) καλύπτει όλη την ιστορία, χωρίς μεγαλοστομίες. Τους αδελφούς MacDonald’s υποδύονται οι καλοί ηθοποιοί Nick Offerman (Fargo) και John Carroll Lynch (ο Lyndon Johnson του Jackie και ο τρομακτικός κλόουν του American Horror Story). Στους γυναικείους ρόλους οι Linda Cardellini (ER) και Laura Dern (Wild, Rambling Rose και A Perfect World σε σενάριο του Hancock). Το καστ συμπληρώνει ο Patrick Wilson (Fargo), που φέτος έπαιξε σε 5 ταινίες. Εκ των παραγωγών ο Aaron Ryder είναι υποψήφιος φέτος για Oscar καλύτερης ταινίας (Arrival).

Music Trivia:

- Σε μία ιδιαίτερη εκτέλεση ακούγεται το τραγούδι Pennies From Heaven των Arthur Johnston και Johnny Burke,

που φέτος τραγουδά στο Sing και ο Seth MacFarlane.

Η ταινία κυκλοφορεί στις 23 Φεβρουαρίου 2017 από την Spentzos.