Βλέπω τώρα την ταινία Roma του Fellini και σκέφτομαι πού πήγε αυτός ο κινηματογράφος. Όπως σήμερα, άκουγα όλη τη μέρα νέα cd με θετικές κριτικές από τα διάφορα έντυπα και site, από το εναλλακτικό μέχρι το mainstream, και δεν βρήκα ούτε ένα που να με ενθουσιάσει. Συνεχίζω να βλέπω όλο το νέο κινηματογράφο και να ακούω σχεδόν όλη τη νέα μουσική. Μη μου λέτε λοιπόν ότι υπάρχουν σπουδαία, απλά υπάρχουν υποφερτά, γιατί δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι είναι ανιαρά εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, τόσο στη μουσική, όσο και στον κινηματογράφο.
Απόλυτη βιομηχανοποίηση. Οι νεότεροι που δεν γνωρίζουν τη μουσική που υπήρξε κάποτε, και τον κινηματογράφο που υπήρξε κάποτε, ίσως δεν καταλαβαίνουν ότι ό,τι ακούν είναι ανασκεύασμα από το παρελθόν.
Γιάννης Πετρίδης
